VVP 4-19

LEREN VAN KiFiD-UITSPRAKEN
Verzwaarde stelplicht
BROMMERVERZEKERING – De Commissie overweegt in deze uitspraak dat
“op Tussenpersoon een verzwaarde stelplicht rust. In het onderhavige geval
draait het immers om het al dan niet aanwezig zijn van gespreksnotities en
dergelijke notities bevinden zich in het domein van Tussenpersoon. In het onderhavige
geval betekent deze verzwaarde stelplicht dat Tussenpersoon, voor
zover hij de stelling betwist dat hij heeft aangegeven dat een schorsing van
de bromfiets niet mogelijk is, ter motivering van deze betwisting voldoende
feitelijke gegevens dient te verstrekken teneinde Consument aanknopingspunten
te verschaffen voor eventuele bewijslevering”.
Deze uitspraak leverde veel reacties op VVP Online op. Dik van Velzen (NI-
BE-SVV) schreef: “Er lijkt mij geen enkele reden om hier de bewijslast bij de
tussenpersoon te leggen. Het kromme is bovendien dat Kifid geen beleid in
dit soort zaken schijnt te hebben of - nog erger - het beleid dat tegenstrijdige
uitspraken best mogen. Anders kan ik niet verklaren dat Kifid in de heel recente
uitspraken 2019-352 en 2019-346 een bank respectievelijk een verzekeraar
wel gelijk geeft met het argument dat de klager niet heeft voldaan aan
het bewijs dat hij verkeerd geïnformeerd is.”
In ieder geval belangrijk om te onthouden: ‘verzwaarde stelplicht’ klinkt
letterlijk alsof het in beton gegoten is. Maar dat is niet zo; in rechtszaken is
deze stelplicht soms met succes aangevochten. In dit geval heeft dat geen
zin, het gaat ‘slechts’ om 330 euro te veel betaalde premie die de adviseur
moet vergoeden. – Uitspraak 2019-347
Leren van KiFiD-uitspraken Schade
De uitspraken van de Geschillencommissie Kifid bevatten regelmatig
belangrijke leermomenten voor financieel advieskantoren. In elk nummer
vat VVP enkele recente uitspraken op het gebied van schadeverzekeringen
samen.
Privacyklacht van
natuurlijke persoon
PRIVACY – In deze uitspraak oordeelt de Geschillencommissie
dat zij de eis tot herstel van schadevrije
jaren niet kan behandelen, omdat de klager
geen consument maar een handelaar lijkt te zijn.
En klachten van ondernemers behandelt Kifid niet,
met uitzondering van – sinds medio 2018 – klachten
van kleinzakelijke ondernemers over zakelijke
kredieten. Toch pakt Kifid wel een ander deel van
de klacht op, namelijk over de registratie van de
klager in de verschillende registers voor fraudebestrijding.
Dit omdat het hier een privacyklacht
betreft van een natuurlijke persoon. En artikel 60
van het Kifid-reglement beschouwt onder andere
‘een natuurlijke persoon met een privacyklacht’
als consument. Dus een natuurlijke persoon, ook
al bedrijft deze handelsactiviteiten, kan zich met
een klacht inzake privacy tot Kifid wenden. In dit
geval bood de gang naar Kifid overigens geen soelaas;
álle registraties blijven gehandhaafd.
Het ging om iemand die volhield 6.500 euro
voor een auto te hebben betaald, terwijl dat in
werkelijkheid 3.200 euro was. Het kwam hem te
staan op registratie door NN in alle registers: Gebeurtenissenadministratie,
het daaraan gekoppelde
Intern Verwijzingsregister, het Incidentenregister
en het Extern Verwijzingsregister. Bepaald
niet mals. Zeker niet wanneer wordt bedacht dat
Allianz – volgens een op hetzelfde moment gepubliceerde
uitspraak (2019-385) – zich beperkte tot
registratie in de Gebeurtenissenadministratie en
het Intern Verwijzingsregister bij een vermeende
frauduleuze autodiefstalclaim van 56 mille. Daar
lijkt de logica een beetje zoek.
Trouwens: Allianz zat er volgens de Commissie
naast en moet de registraties verwijderen en
alsnog uitkeren. De consument vorderde dus 56
mille, de Commissie wijst “minimaal 44.500 euro”
toe. Op basis van de overgelegde stukken kan de
Commissie “een exact schadebedrag niet vaststellen
wegens het ontbreken van de geldende voorwaarden.
Gelet op het debat van partijen oordeelt
de Commissie dat dit bedrag minimaal 44.500
euro bedraagt”. Een wel heel open einde. – Uitspraken
2019-385 en 386.
38 | VVP NR 4 JULI 2019