TESLA Anlaşılamamış Dahi Margaret CHENEY Türkçesi: Okhan ...

AIEE'yi Edison madalyasının Tesla'ya verilmesi konusunda ikna etmek, bu
madalyayı Tesla'ya kabul ettirmekten çok daha kolay olacaktı. Edison
Madalyası'nı istemiyordu. Asla bunu kabul etmeyecekti.
"Bu meseleyi unutalım Mr Behrend" diyordu. "Sizin dostluğunuz ve iyi
niyetiniz beni fazlasıyla memnun etti ama lütfen komiteye gidip bir başkasını
seçmelerini söyleyin kendilerine... Enstitünün önünde döngüsel manyetik
sahayı ve alternatif akım sistemini anlatmamın üzerinden otuz yıl geçti ve artık
ödüllerini istemiyorum, belki bir başkasının işine yarayabilir."
Eski yaralar açılmış, acıyla kanamaya başlamıştı. AIEE bugüne kadar bu denli
vurdumduymaz olmayı nasıl başarabilmişti gerçekten de? Enstitünün
üyelerinin dörtte üçü muhtemelen işlerini Tesla'nın icatlarına borçluydular.
Edison'la Tesla arasındaki çekememezlik çok iyi bilindiğinden Tesla'nın
madalyanın isminden rahatsızlık duyacağı tahmin ediliyordu zaten ama mucidin
bu dönemde buna ihtiyacı olduğunu ve hem de gerçekten madalyayı fazlasıyla
hak ettiğini düşündüğünden ısrar ediyordu.
"Bana ceketime iliştirilecek bir madalya ile enstitünün üyelerinin önünde bir
saat boşu boşuna kibirle dikilip durmamı öne-riyorsunuz" diyordu Behrend'e,
"beni onurlandırdığınızı düşünerek görünümüme bir değişiklik katmış
olacaksınız ama enstitünüzün büyük bir kısmını besleyen yaratıcılığımı hayata
geçirebilmek için ihtiyaç duyduğum desteği bulabilmek için çabala-maya,
sürünmeye eskisi gibi devam edeceğim."
Tesla'nın Edison hakkında kişisel duygularını açığa vuracak bir tek kelime dahi
ettiği görülmemişti ama artık dizginlerinden boşanmıştı: "Ve bu madalyayı bana
vermekle Nikola Tesla'yı onurlandırmış olmayacaksınız, bilakis kendisine ait
olmayan zaferler üzerinde yükselen Thomas Edison'u onurlandırmış
olacaksınız."
Behrend ise konunun burada kapanmasına izin vermiyordu. Tesla'yı sık sık
ofisinde ziyaret ediyor ve madalyayı kabul etmesini rica ediyordu.
Tesla neredeyse her gün Mühendisler Kulübü'nün önünden geçiyor ama artık
içeri adımını atmıyordu. Bugün de olduğu gibi bina, halk kütüphanesinin
arkasındaki Bryant Parkı'nın karşısındaydı, Tesla her gün güvercinleri
beslemek için buraya gelirdi. Mühendisler bu uzun boylu, eskisi kadar şık
giyinemeyen ama hala gururla başını yükselten ve çevresi cıvıldayan kuşlarla
sarılı bu adamı seyrederlerdi. O günlerde güvercinler toplum içinde pek
sevilmezdi. Açlıkları, genellikle kendisi de aç olan insanların ilgisini çekerdi
ancak. Onlar aç, fakir, yalnız insanları çağrıştıran zavallı kuşlardandı ve önemli
işlerle meşgul olan mühendislere göre bir iş değildi şehir parkında pis kuşları
beslemek.
Tesla'nın kuşlarla olan dostluğu gazetecilerin de gözünden kaçmamıştı.
Gecenin bir yarısı evine dönmekte olan bir muhabir karanlık parkta sessiz ve
düşüncelere dalmış bu yalnız adamın elinden ya da dudaklarından yem
didikleyen güvercinleri fark edebilirdi, oysa kuşların çoğunun geceleri