TESLA Anlaşılamamış Dahi Margaret CHENEY Türkçesi: Okhan ...

gidiyorlardı. Çoğu, yasallığı oldukça şüpheli yollardan ticaret yapan bu kişilerin
başı derde girdiğinde suçlu iadesi anlaşması bulunmayan başka eyaletlere
kaçması gerekirdi. Kömür, demiryolları, çelik, tütün ve yeni bir saha olan
elektrik üzerine ticaret yapanlar yüksek fiyattan senetler pazarlıyor, sivriliyor,
köşe oluyorlardı.
Twain'e göre, sanayi devriminin hakimleri olan soyguncu baronların vaazları
şöyleydi: "Para kazan. En kısa yoldan kazan. Kazanabildiğin kadar kazan. Eğer
becerebiliyorsan namussuzlukla kazan; eğer mecbursan namusunla kazan."
Borsanın kapanışıyla birlikte bütün para tacirleri soluğu Walfdorf-Astoria
otelinde alırdı. "Walfdorf Cemiyeti"ne kabul edilmek için "başarılı" olmak
gerekirdi. Tesla da para babalarına yakın olmak için akşam yemeklerini düzenli
bir şekilde burada yemeye başlamıştı. Elbette onlar kadar zengin değildi ama
yakışıklılığı, parlak geleceği ve zekası ile büyük bir hazineye sahipmiş gibi
yaşamak onun da hakkıydı.
Tesla da artık McAllister'ın, varlık ve toplumsal mevki sıralamasını belirleyen
New York "400" listesinin bir üyesiydi. Ef-saneleştirildiği şekliyle o "soğuk
bakışlı, zor gülümseyen dev adamlar"la kendi oyun sahalarında karşılaşıyordu.
Bilgisi takdir görüyordu, o da bunun tadını çıkarmasını biliyordu. Acaba o da
Edison gibi kendisinin "Morgan'laştırılmasına" izin verecek miydi? "Astor",
"Insull", "Mellon" ya da "Ryan'laştırılacak" mıydı? İcatlarını kim finanse ederse
etsin işine burunlarını sokmalarından, kendisini kesin tahakküm altında
bulundurmalarından yakayı sıyıramayacaktı. Sistem böyle işliyordu, bu da
mucidin ödemesi gereken bedeldi.
Bazı aydın insanlar Tesla'nın tarihteki en büyük mucit olduğundan, Edison'dan
dahi büyük olduğundan dem vurmaya başlamışlardı. Doğrusu bunun en büyük
kanıtlarında biri de New York'ta ona karşı alınan cephenin genişlemeye
başlamasıydı. Bu cephede sadece Edison ve çevresi yoktu, basının ilgisini
onun kadar çekemeyenler ve laboratuvarındaki heyecanlı gösterilere davet
edilmeyenler de saflara katılmaya başlamışlardı.
Tesla hayatı boyunca birçok gazeteci, editör, yayıncı ve edebiyatçı arkadaş
edinecekti. Seminerleri ona dünya çapında bir ün kazandırmış ve daha o
zamandan pek çok bilim kurumunun arşivinde kendisine yer bulmuştu ama
buna karşın hiçbir zaman akademik bir yayın ekibine dahil olmamıştı. Doğrusu,
Amerika'ya ilk ayak bastığında zaten böyle bir yayın da yoktu. Büyük üçlünün,
yani hükümet, sanayi ve üniversitelerin kesiştiği nokta henüz bir bilim insanına
ün kazandıracak denli önemli değildi. Ama işin rengi değişmeye başlamıştı.
Yalnız çalışanların devri geçmeye başlamıştı ama o yine de yalnız olmayı tercih
ediyordu. "Bağımsızlar"ın son temsilcilerinden Edison, modern bilime örnek
olan büyük endüstriyel araştırma laboratuvarları ile bir geçiş tipi teşkil
ediyordu.
Tesla'nın hayatı boyunca birlikte çalışmaktan hoşlanmamasının iki nedeni
vardı: Birincisi diğer mühendislerin çoğunun sabırsız davranması onu çileden
çıkarıyordu, ikincisi de her türlü kontrol mekanizmasından nefret ediyordu.