TESLA Anlaşılamamış Dahi Margaret CHENEY Türkçesi: Okhan ...

Kaynağın gücüne bağlı olarak, birçok maddeyi anında buhar-laştırabilen ya da
eritebilen sıcaklıklar ortaya çıkabiliyordu. Tesla deneyi elmaslar, yakutlar
kullanarak tekrarlamıştı. En sonunda karborundumun (karbon ve silikon
karışımı) diğerleri kadar çabuk buharlaşmadığını ve kürenin içinde tortu
bırakmadığını keşfetmişti. Böylece icadının adı karbon lambası olarak kalacaktı.
Akkor halindeki maddeden yayılan sıcaklık tüpün içindeki küçük miktarlardaki
gaz moleküllerine aktarılıyordu, bu sayede de Edison'un akkor lambası için
harcanan aynı oranda enerji ile yirmi kat daha fazla parlaklık elde ediliyordu.
Vücudunda dalgalanan yüz binlerce voltluk yüksek frekanslı akımlarla birlikte,
elinde akkor halindeki güneşin bir minyatürünü tutarak ayakta duruyordu.
Kozmik ışınlar olduğuna inandığı şeyi sergilemekteydi. Güneşin yüksek elektrik
yükü taşıyan ve her biri yüksek hız nedeniyle enerji yüklenmiş küçük
parçacıklar yayan akkor halinde bir kütle olduğunu düşünüyordu. Ama bir küre
içine kapatılmadığı için güneş, ışınları uzayın derinliklerine yayılmaları için
bırakıyordu.
Tesla tüm uzayın bu parçacıklarla dolu olduğunu düşünüyordu, dünya ya da
diğer maddeler sürekli bu bombardımana maruz kalıyordu; tıpkı karbon
lambasında olduğu gibi en katı maddeler dahi atomik toz haline
dönüşüyorlardı.
Bu tip bir bombardımanın ortaya çıkışlarından biri şafak ışıl-damasıydı.
Yöntemleri üzerine bir kayıt olmamasına karşın, bu tip kozmik ışınları tespit
ettiğini, enerjilerini hesapladığını ve yüzlerce milyon voltluk bir hızla hareket
ettiklerini bulduğunu duyurmuştu.
Duydukları bu olağanüstü iddialarla gözleri iyice açılan seyirciler arasındaki
fizikçiler ve mühendisler dikkat kesilmişlerdi. Peki ama kanıtlar neredeydi?
Bugün güneşteki termonükleer reaksiyonların radyo dalgalarının ve
partiküllerinin yanı sıra, X ışınlarının, ultraviyole, görülebilir ve kızılötesi
ışınların, güneşin yüzeyinde metrekarede 64 milyon wattlık (ya da volt-amper)
bir oranda yayılmasına yol açtığı biliniyor.
Elde edilen yeni bilgilere göre, kozmik ışınların çok çeşitli şekil ve formda
ortaya çıktıkları biliniyor. Partiküller yüksek enerji üreten çarpışmalar
yaptığında kozmik ışınlar oluşuyor. Bunlar yalnızca güneşten değil, diğer
yıldızlardan, novalardan ve patlayan yıldızlardan yayılıyor.
Dünyanın çevresinden geçmekte olan ve manyetik sahasının etkisine giren
solar elektron ve protonlar Van Ailen radyasyon kuşaklarını oluşturuyorlar.
Görülebilen ve görülemeyen solar radyasyon gezegenlerin yüzey sıcaklıklarını
tayin ediyor. Tan yeri kızarıklığı (aurora) da yıldızlardan yayılan partiküllerin
atmosferimizin üst tabakalarındaki atomlarla çarpışmalarından kaynaklanıyor.
Tesla'nın konferansından beş yıl sonra, Fransız fizikçi Hen-ri Becquerel
uranyum tarafından yayılan gizemli ışınları keşfedecekti. Marie ve Pierre Curie
de uranyum atomları ve sürekli patlama halinde olan radyum üzerine yaptıkları