17 ağustos 1999 marmara ve 12 kasım 1999 bolu-düzce depremleri ...

233
TTB-ADAPAZARI KOORDİNASYON MERKEZİ
1-4 EYLÜL 1999 TARİHLERİ ARASINDAKİ
FAALİYET RAPORU İÇİN EK:
RUH SAĞLIĞI ALANINA İLİŞKİN GÖZLEM
Bu çalışma, TTB’nin Adapazarı Koordinasyon Merkezi’ndeki ekip içinde 1-4 Eylül tarihleri arasında
yapılan çalışmada elde edilen başlangıç verileridir.
Adapazarı’nda geçirilen ilk gün yapılan gezi ve görüşmelerde halk sağlığı, alt yapı hizmetleri,
çadırkentlerin ve sağlık hizmetlerinin genel durumu konusunda bilgi toplanırken, ayrıca psikososyal
destek ve sağaltım alanındaki durum öğrenilmeye çalışılmıştır. Bu konuda kimsenin verilen hizmetler
konusunda tam olarak bilgisi olmadığı görülmüştür. Sağlık hizmetleri alanında çalışanlar ruhsal
destek ve tedaviye çok ihtiyaç duyulduğunu ancak alanda psikolog ve psikiyatrist bulunmadığını
sıkça dile getirmişlerdir. Bu nedenle Adapazarı’nda ruhsal destek ve sağaltım alanında verilen hizmetlerin
ne durumda olduğu, kimlerin hizmte verdiği, nerelerde bu hizmetin sunulduğu konusunda
bir başlangıç çalışması yapmaya karar verildi. Bu alandaki tespitler kısa süredeki gözlemlere dayanmakta
ve eksiklikler içermektedir. Daha sonraki ekiplerin çalışmaları için bir başlangıç noktası
oluşturma amaçlandı.
Gözlemlenen Sorun Alanları
Alanda çeşitli kurum ve kaynaklardan 10 psikolog, 10-15 arasında psikiyatrist ve 15 civarı
sosyal hizmet uzmanı görev yapmaktadır. Ancak kimin nerede hizmet verdiği kurumlar tarafından
net olarak bilinmemektedir.
Alanda çalışanlarla Kriz Masaları arasında ilişki sistemli ve sürekli değil. Ayrıca çadırkentler
hakkındaki bilgilere hakim olmakta çok güç (popülasyonun hareketliliği ve çok geniş bir alana yayılmış
olması yüzünden her an yeni çadırkentler oluşabiliyor ya da nüfusları hızla artabiliyor). Bu
yüzden, ihtiyaçla kaynak arasında ilişkinin kurulması ve birbirleriyle buluşmaları güçleşmekte. Eldeki
kaynak efektif olarak kullanılamamakta. Bir çadırkentte 5 sosyal hizmet uzmanı, 4 psikolog, 2
psikiyatrist görev yaparken, diğer çadırkentlere hiçbir hizmetin gitmediği bir yerde 1 psikiyatrist 70-
80 poliklinik sayısına ulaşırken, kalabalık ekibin bulunduğu yerde sadece 2-10 arası poliklinik hizmeti
verilebilmektedir.
Nerelerde hizmet verildiği tam olarak belli olmadığı için sevk zincirinin düzgün işlemesi mümkün
olamıyor, ihtiyacı olan kişiler hizmete ulaşmakta zorluk yaşıyor.
Alanda sosyal hizmet uzmanı, psikolog ve hemşire bulunmasına rağmen, birbirleri hakkında
bilgiye ulaşmakta güçlük çekiyorlar ve ekiplerin sürekli değişmeleri nedeniyle birbirleriyle koordinasyon
ve iletişim içinde bir ekip çalışması yapılması mümkün olamıyor.
Alandaki ekipler daha efektif olabilecekleri yerleri el yordamıyla bulmaya ve gereksinime cevap
vermeye çabalıyorlar.
Devlet hastanesinde psikiyatri poliklinik sayısı oldukça artmış durumda. Ancak poliklinik hizmetleri
alanda başka psikiyatristler de bulunmasına rağmen uzun dönem 2 psikiyatristle götürülmek
durumunda kalmış. Temel psikiyatri poliklinik hizmetlerinin verilmesi son derece zorlaşmış. Bu
günlerde Sağlık Bakanlığı kanalıyla gelen psikiyatristlerle kısmen desteklenebilmiş.