17 ağustos 1999 marmara ve 12 kasım 1999 bolu-düzce depremleri ...

MARMARA VE BOLU DEPREMLERİ SONRASINDA TÜRK TABİPLERİ BİRLİĞİ FAALİYETLERİ
408
EK:2
İSTANBUL TABİP ODASI’NIN 1.YIL DEĞERLENDİRMESİ
17 Ağustos ve 12 Kasım 1999’da meydana gelen şiddetli depremler İstanbul’da da hasara yol açtı.
Aynı zamanda İstanbul Depremi’nin habercisi oldu. Bilim çevrelerinin yeri ve zamanı konusunda fikir
birliği olmasa da İstanbul yakınlarında önemli bir deprem olasılığının giderek arttığı görüşünü ciddiye
almak zorundayız.
Deprem gibi doğal afetlerde en çok gereksinim duyulan yerlerden biri de sağlık kuruluşlarıdır. İstanbul
Depremi olasılığı ciddiye alındığında ilk yapılması gerekli işlerden biri de sağlık kuruluşlarının binalarının
hasar tespitlerini yapmak ve depreme dayanıklı hale getirmek olmalıydı. Bu amaçla İstanbul’da
yürütülen çalışmalar yetersizdir. Kamuya ve özel sektöre ait birçok sağlık kuruluşunda
gerekli incelemeler yapılmamış, yapılan incelemelerin sonuçları açıklanmamış, onarım gereken
kuruluşlarda inşaatlara başlanmamıştır. Haydarpaşa Numune Hastanesi’nin Bayındırlık Bakanlığı
uzmanları tarafından rapor verilene kadar, hasarlı halde iken 100 gün risk altında hizmet vermiş olması
ciddi ihmalin tipik bir örneğidir. Bu raporun ardından Haydarpaşa Numune Hastanesi poliklinik binası
kapatılmıştır. İstanbul ve Cerrahpaşa Tıp Fakülteleri, Şişli Etfal gibi diğer birçok büyük hastanelerde de,
binaların hasarlı olmasına rağmen halen etkin önlemlerin alınmadığını üzülerek görmekteyiz.
SSK Bölge Müdürlüğü ile yaptığımız görüşmede, SSK’ya ait 12 hastane ve 25 dispanserde hizmete
ara verilecek kadar hasarın olmadığını öğrendik. Bu sağlık kurumlarında, SSK Genel Müdürlüğü’nün
finanse edeceği, İstanbul Teknik Üniversitesi’nin yürüttüğü iyileştirme projesine başlanmıştır.
Marmara Depreminin ardından neredeyse bir yıl geçti. Bu süre içinde sağlık kuruluşlarımızın hekimlere
ve halka güven verecek bir hazırlık yapmadığını üzülerek belirtmek zorundayız. Oysa depreme
hazırlık konusunda zaman İstanbul’un aleyhine işlemektedir.
Sağlık kuruluşlarımızın depreme hazırlıklı hale getirilmesinde yetersizlik, kaynak sorunu ile
açıklanamaz. Yaşamak en temel insan hakkıdır. Devletin birinci görevi yurttaşların yaşam hakkını güvence
altına alacak önlemleri almaktır. Birçok kamu sağlık kuruluşumuz, hasar tespit çalışmalarını ve onarım
projelerini kendi olanaklarıyla yaptırmak zorunda kalmıştır.
Oysa ne 2000 yılı bütçesinde sağlığa ve Sağlık Bakanlığı’na ayrılan pay, ne de bugüne kadar yapılan
çalışmalar bu görevin yerine getirilmesi konusunda bir kararlılık olduğunu göstermektedir. Kamu
sağlık kuruluşlarının kendi başlarının çaresine bakmaları beklenmekte, depremin düşünüldüğü kadar
yıkıcı olmaması için dua edilmektedir.
Oysa yaşadığımız son iki deprem bu yaklaşımın yanlışlığını kanıtlamıştır. Geleceğini planlamadan
günübirlik yaşayan, doğal afetlere bilimsel çalışmaların yol göstericiğinde hazırlanmayan, bunun için
kaynak ayırmayan ve sosyal devlet anlayışından vazgeçen bir yaklaşım, yaşanan depremlerdeki kayıpların
sorumlusudur. Ne yazık ki, aynı anlayışın sürdürüldüğünü görmekteyiz.
İstanbul Tabip Odası olarak İstanbul’daki tüm kamu ve özel hastanelerinin depreme hazır
hale getirilmesi için kamusal bir projenin yaşamsal önemde olduğunu bir kez daha hatırlatıyoruz.