17 ağustos 1999 marmara ve 12 kasım 1999 bolu-düzce depremleri ...

MARMARA VE BOLU DEPREMLERİ SONRASINDA TÜRK TABİPLERİ BİRLİĞİ FAALİYETLERİ
460
BASIN AÇIKLAMASI
(11.11.1999, 10417)
İstanbul Tabip Odası olarak 17 Ağustos'tan bu yana yaşadığımız gelişmelerle ilgili değerlendirmelerimizi
ve daha önemlisi olası bir İstanbul Depremi konusunda görüş ve önerilerimizi sizlerle paylaşmak
istiyoruz.
Yaşadığımız doğal afetler, toplum olarak, yönetenler olarak bilime ne kadar az önem verildiğini
göstermektedir. Deprembilimciler, mimarlar, inşaat mühendisleri ve jeologların yıllardır söylediklerine
kulaklarını tıkamış bir ülke, ancak felaket anında onları dinliyor. Meslek Odalarının önerilerini ve uyarılarını
ısrarla gözardı eden kamu yöneticileri ve belediyeler, deprem sonrasında birden sivil toplum örgütlerini
keşfettiler.
Marmara Bölgesinde ardarda yaşanan depremler planlamanın ülkemizde ne kadar hafife alındığını
göstermektedir. Ülkemizin önemli yatırımlarının büyük kısmını deprem açısından birinci derecede riskli
bir bölgede olmasının başka açıklaması olamaz. "Plan değil pilav" anlayışının bizi getirdiği yer burasıdır.
Üzerinde yaşadığımız ülkenin doğasının beklenen davranışları karşısında bu kadar büyük kayıplar
yaşanmasının bir başka nedeni de devletin sosyal niteliğinin güdükleştirilmesidir. Olağan durumlarda
bile sağlık hizmetleri, altyapı ve barınma hizmetlerini vermek konusunda “küçültülmüş” devletin, bir
doğal afet koşullarında başarılı olması beklenemez.
Endişemiz, olağan koşullara dönüldüğünde geleneksel davranışların sürdürülmesidir.
İstanbul Depremi olasılığı ciddiye alınmalıdır
Milyonlarca insanın yaşamı yanında ülke ekonomisi üzerinde ciddi bir yıkım oluşturacak böyle bir
olasılığın yeterince ciddiye alındığına inanmıyoruz.
Bu görüşlerimiz, sadece kaynağı belirsiz kuşkuların bir ifadesi değildir. Bugüne kadar ülke yöneticilerinin
harekete geçmesini ve somut adımlar atmasını bekledik. Yurttaşlarımızın kaygılarını daha da
artırmamak için konuyu daha sakin bir ortamda sunmayı daha doğru bulduk.
İstanbul Depremi olasılığı ciddiye alınmış olsaydı;
Başta sağlık kuruluşları, okullar, itfaiye gibi böyle bir felaket sırasında öncelikle ayakta kalması gereken
yapılar dayanıklılık bakımından gözden geçirilmiş ve gerekli plan ve projeler hazırlanmış, hatta
yapımına başlanmış olurdu.
Ülke ekonomisi ve yatırımlara ayrılacak kaynakları belirleyen 2000 yılı Mali Bütçesi'nde İstanbul
Depremi için özel bir kaynak ayrılmış ve özellikle sağlık, eğitim gibi kamu hizmetlerine yatırım yapılması
planlanmış olurdu.
Yalnızca doğal afet durumunda değil, her zaman acil durumlarda hizmet veren bir sağlık hizmeti
organizasyonu yapılmış, bu amaçla bir iletişim sistemi kurulmuş olurdu.
Acil sağlık hizmetlerinin yanısıra İstanbul'un her iki yakasında yanıklarda hizmet verecek en az iki
merkez kurulmuş olurdu.
Yurttaşlarımızın kendi evlerini depreme karşı nasıl gözden geçirecekleri ve hazırlık yapacakları konusunda
kamu yöneticileri (Valilik ve Belediyeler) ciddi ve tutarlı bir plan yapmış olurlardı.
Bunların hiçbiri gerçekleşmemiştir. Umudunu dış kredilere ve Avrupa Birliği'ne bağlamış görünen
hükümet, İstanbul Depremi olasılığını tamamen gözardı etmeyi tercih etmektedir. Hükümet; depremi
sadece vergi toplama bahanesi olarak değerlendirilmektedir.