17 ağustos 1999 marmara ve 12 kasım 1999 bolu-düzce depremleri ...

MARMARA VE BOLU DEPREMLERİ SONRASINDA TÜRK TABİPLERİ BİRLİĞİ FAALİYETLERİ
234
Hizmet veren ekipler arasındaki kopukluğun, ekiplerin birbirlerine ilişkin negatif yükleri, amaç
farklılıkları kaygısını ve eleştirileri artırdığı izlenimi alındı.
Etkilenmiş popülasyonun genişliği ve yaygınlığı, sağlık alanında dezorganizasyonun genel yaygınlığı,
önceden neredeyse tümüyle hazırlıksız gibi etmenlerle risk gruplarının hızla belirlenmesini ve
onlara hizmet götürülmesini son derece güçleştiriyor. Halen hiçbir çadırkentte risk grupları belirlenememiş
durumda. Yüzlerce çadırın karşısında, az sayıda hizmet veren sağlık personeli alanda
aktif-direkt ilişkiye geçmekte zorlanabiliyor. Verilen hizmetin büyük bölümü çadır polikliniklere gelen
insanlara yönelik olarak yapılabiliyor. Bu arada zaman zaman ve bulunulan yere göre değişse de,
zamanın efektif kullanılamadığı, başvuru-hasta bekleme sürelerinin oldukça uzayabildiği durumlar
yaşanıyor.
Ekiplerin hemen tümünün rotasyonlarla çalışması, kart sisteminin yerleşmemiş olmasının, izleme
kontrol, o kişinin/hastanın yeniden ulaşması (ya da o kişiye/hastaya yeniden ulaşılması) tedavi
sürekliliğinin sağlanması vb. konularda ciddi sorunlar yaratabileceği düşünüldü. Ayrıca travma
görenlerle çalışmada hekim-hasta ilişkisinin özelliği dikkate alındığında; bu ilişkinin sürekliliğinin
sağlanması uzun vadede ek bir sorun oluşturabilir.
Sağlık ocakları hastaneler ve çadırkentlerin bir bölümü gezilirken tüm sağlık çalışanlarının ciddi
biçimde ruhsal güçlükler yaşadıkları görülmekte. Özellikle Adapazarı’nda sağlık çalışanları fiziksel
ve ruhsal olarak son derece güç koşullarda ve durumda hizmetlerini sürdürmeye çalışmaktadır.
Yüzde 80’in üzerinde sağlık personeli köylerdeki yakınlarının yanında, hastaneler çerçevesindeki
çadırlarda, arabalarda, köylerde kurdukları çadırlarda kalıyorlar. İlk günden bu yana hizmet vermeye
devam ediyorlar. Çoğu kendilerinin ruhsal desteğe ihtiyaçları olduğunu belirtiyor.
Kimi çadırkentlerde kreş olanağı bulunmaktadır. Ancak yaşlılar ve gençler için henüz hiçbir
çalışma başlamamıştır.
Afetler sonrasında psikososyal yardım programlarında önce temel gereksinimlerin karşılanmasının
son derece önemli olduğu açıktır. Bu konuda durum son derece vahim boyuttadır.
Çadırların önemli bölümünün su geçiriyor oluşu çadırkentlerin büyük oranda su tutan zeminlerde
kurulmuş olması, çadırkentlerin önemli bölümünde tuvalet/duş sisteminin ya hiç olmaması ya
da son derece yetersiz oluşu, kişisel hijyenin sağlanmasının imkansız oluşu, beslenme sorununun
çözümden uzak oluşu, gönüllü aşevlerinin yavaş yavaş kapanıyor olması, yardımların azalmaya
başlaması, yaklaşan kış koşullarında tümüyle açıkta oluş, gelecek belirsizliğinin her alanda en üst
boyutlarda oluşu, deprem yaşamış olan insanlara ne olacağına, olabileceğine dair hemen hiçbir
bilgi ulaştırılmıyor olması, enkazların halen kaldırılmamış olması gibi temel sorunlar doğaldır ki
ruhsal durum tablosuna da yansımaktadır. Tüm bunlar afet sonrası ek travmatizasyonlar riskini
artıran etmenlerdir.
Adapazarı’nda Ruhsal Destek ve Sağaltım Alanında Çalışma Yapan Farklı Kurumlarda
Ekipler ve Çalışma Alanları
Sosyal Hizmet ve Çocuk Esirgeme Kurumu:Bu dönem SHÇEK merkezi olarak Bakanlık’tan görevlendirilen
Sosyal Hizmet Uzmanları ile İl SHÇEk güçlendiriliyor.
İl SHÇEK Md. İle görüşmede Çadırkentlerden Emirdağ, Yunuskent, Zirai Donatım Kurumu (Mısır)
ve Tank Palet Çadırkentlerinde Sosyal Hizmet Uzmanı olduğu belirtildi. Diğer büyük