Sprawozdanie za 2012 rok - Portal Wiedzy PAN - Polska Akademia ...
Sprawozdanie za 2012 rok - Portal Wiedzy PAN - Polska Akademia ...
Sprawozdanie za 2012 rok - Portal Wiedzy PAN - Polska Akademia ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
fugium w Karpatach, a następnie z tego kierunku<br />
<strong>za</strong>siedliły znaczną część obs<strong>za</strong>ru Polski. Ponadto<br />
wyka<strong>za</strong>no, że w procesie <strong>za</strong>siedlania Polski przez<br />
różne linie filogenetyczne łasic duże znaczenie<br />
mogły mieć czynniki klimatyczne. Badania prowadzono<br />
we współpracy z naukowcami irlandzkimi<br />
i brytyjskimi.<br />
Uzyskana habilitacja:<br />
Małgor<strong>za</strong>ta Tokarska Zmienność genetyczna<br />
współczesnego żubra nizinnego (Bison bonasus<br />
bonasus) w Puszczy Białowieskiej.<br />
Przy Instytucie działa Centrum Doskonałości<br />
w Ochronie Bioróżnorodności i Badaniach Ssaków<br />
w Europejskich Ekosystemach Lądowych.<br />
Instytut należy do Krajowej Sieci Informacji<br />
o Bioróżnorodności.<br />
Instytut jest członkiem Konsorcjum naukowego<br />
działającego w ramach projektu „Biodiversity of<br />
East-European and Siberian large mammals on<br />
the level of genetic variation of populations –<br />
BIOGEAST” (7. Program Ramowy UE).<br />
* 17-230 Białowieża, ul. Gen. Waszkiewic<strong>za</strong> 1c<br />
( (85) 682-77-50, fax (85) 682-77-52<br />
: e-mail: mripas@ibs.bialowie<strong>za</strong>.pl<br />
www.ibs.bialowie<strong>za</strong>.pl<br />
INSTYTUT BOTANIKI<br />
im. Władysława S<strong>za</strong>fera <strong>PAN</strong><br />
Dyrektor: prof. dr hab. Konrad Wołowski<br />
Przewodniczący Rady Naukowej: prof. dr hab.<br />
Bogdan Zemanek<br />
Instytut (kategoria „1” (A) w rankingu MNiSW)<br />
<strong>za</strong>trudnia 92 pracowników, w tym 38 naukowych<br />
(<strong>za</strong>trudnienie średnioroczne w przeliczeniu na<br />
pełne etaty).<br />
Działalność naukowa: opublikowano łącznie<br />
299 prac, z tego 72 prace w recenzowanych c<strong>za</strong>sopismach<br />
naukowych o <strong>za</strong>sięgu międzynarodowym;<br />
realizowano: 74 projekty badawcze, w tym<br />
8 <strong>za</strong>granicznych, 53 <strong>za</strong>dania badawcze w ramach<br />
działalności statutowej; we współpracy z <strong>za</strong>granicą<br />
realizowano 24 tematy.<br />
Wybrane wyniki:<br />
• W ramach reali<strong>za</strong>cji <strong>za</strong>dania badawczego „Re-<br />
wizja taksonomiczna i rozmieszczenie w Centralnej<br />
Azji wybranych gatunków z rod<strong>za</strong>ju<br />
Calamagrostis i Deyeuxia” i projektu „A taxonomic<br />
treatment of Calamagrostis and Deyeuxia,<br />
two closely related genera in the Poaceae, for the<br />
Flora of Nepal in the context of comparative studies<br />
of related species from Bhutan, China, Nepal,<br />
India, and Russia” opisano i opublikowano nowy<br />
dla nauki gatunek trawy z rod<strong>za</strong>ju Calamagrostis,<br />
C. gamblei B. Paszko z terenu północno-<strong>za</strong>chodnich<br />
Indii, a także nowy dla nauki gatunek trawy<br />
z rod<strong>za</strong>ju Deyeuxia z Płaskowyżu Tybetańskiego,<br />
D. sorengii B. Paszko & W.L. Chen.<br />
• Dokonano typi<strong>za</strong>cji i określono status taksonomiczny<br />
3 taksonów opisanych przez Josepha<br />
D. Hooker’a (C. tripilifera, C. tripilifera var.<br />
cumminsii i D. triaristata) oraz jednego taksonu<br />
opisanego przez Augusta H.R. Grisebach’a, C. filiformis.<br />
Ustalono, że C. tripilifera jest najstarszą<br />
nazwą dla trawy powszechnie znanej w Chinach<br />
pod nazwą D. flavens, natomiast C. filiformis jest<br />
najstarszą nazwą dla trawy powszechnie znanej<br />
w Indiach pod nazwą Agrostis triaristata.<br />
• W ramach <strong>za</strong>dania badawczego „Wodne<br />
gatunki rod<strong>za</strong>ju Verrucaria w Polsce – taksonomia,<br />
ekologia, rozmieszczenie” i projektu<br />
„Porosty słodkowodne w Polsce: różnorodność,<br />
ekologia i znaczenie bioindykacyjne”, potwierdzono<br />
występowanie w Polsce 15 gatunków<br />
Verrucaria zwią<strong>za</strong>nych ze środowiskiem wodnym<br />
(V. aquatilis, V. cernaensis, V. denudata, V.<br />
dolosa, V. elaeina, V. elaeomelaena, V. funckii,<br />
V. latebrosa, V. madida, V. margacea, V. pachyderma,<br />
V. praetermissa, V. sublobulata, V. submauroides,<br />
V. submersella) oraz trzech gatunków<br />
uprzednio wyróżnianych w rod<strong>za</strong>ju Verrucaria<br />
a obecnie należących do rod<strong>za</strong>ju Hydropunctaria<br />
(H. maura, H. scabra, H. rheitrophila). Nie<br />
potwierdzono występowania gatunku V. erichsenii,<br />
V. fusconigrescens, V. halizoa, V. pulvinata<br />
i V. tapetica. Opracowano współczesny klucz<br />
do oznac<strong>za</strong>nia wodnych gatunków Verrucaria<br />
i Hydropunctaria.<br />
– 74 –
Change language