Analiza wyników badań wizerunku Polski i postrzegania ... - Gdansk4u

7. Zaufać doświadczonym
1. Główna rada, jaka wynika z raportu The Economist dla Polski i innych wschodzących
krajów w zakresie rozwoju turystyki jest taka, Ŝe poniewaŜ turystyka jako napędowy
sektor gospodarki jest w tych krajach bliska eksplozji rozwojowej – podobnej jak
kilka dekad temu na Zachodzie – rządy tych państw powinny wziąć pod szczególną
rozwagę lekcje wynikające z doświadczeń krajów, które to juŜ przeŜyły. Zwłaszcza,
Ŝe w następnych dwóch dekadach wzrost turystyki we wschodzących gospodarkach
będzie dwu lub trzykrotny wyŜszy niŜ w krajach wysokorozwiniętych.
2. Dla krajów rozwijających się, a więc i dla nas, jest to niewątpliwie z jednej strony
powód do radości i wielka szansa. Masowe podróŜowanie stało się waŜnym sposobem
rozwoju, a takŜe jednym z przejawów i owoców rosnącego bogactwa. PodróŜe dla
doświadczenia, dla odkrywania innych miejsc, dla jedzenia czy kultury, wreszcie dla
czystej przyjemności świadczą o zamoŜności, demokracji, aspiracjach, poprawiającym
się samopoczuciu ludzi.
3. Jest jednak takŜe druga strona tego zjawiska – realne niebezpieczeństwo, Ŝe
Ŝywiołowy, pazerny i niekontrolowany rozwój turystyki zniszczy właśnie to, po co
ludzie podróŜują, co lubią i coraz bardziej cenią – oryginalne miejsca, autentyzm,
regionalne style Ŝycia, pierwotne piękno i urodę.
4. Wschodzące gospodarki, co dobrze znamy z własnego doświadczenia, patrzą
podejrzliwie, kiedy kraje rozwiniętego świata pouczają je, Ŝeby zachowywały się
racjonalnie i odpowiedzialnie. Same przecieŜ robiły dokładnie odwrotnie. Dlaczego
więc my mamy zrezygnować z przyjemności i nie eksploatować swoich naturalnych
zasobów i walorów Jaki one, bogate kraje Zachodu, mają w tym interes, bo
bezinteresowne na pewno nie są
5. No mają, bo doktryna zrównowaŜonego rozwoju jest tam coraz bardziej autentyczna,
bo uświadomiono sobie, Ŝe zasoby naturalne słuŜą wszystkim, a ich zanikanie czy
psucie wszystkich dotyka i wszystkich zuboŜa, a świadomość wzajemnego
uzaleŜnienia ekologicznego jest coraz powszechniejsza.
6. Nieskazitelnie czysta, trudno dostępna, cichutka plaŜa z małym luksusowym,
rodzinnym hotelikiem czy leśniczówka w krainie lasów i jezior stają się tym, czego
bogaci ludzie z Zachodu coraz bardziej potrzebują, i za co są gotowi płacić coraz
większe pieniądze.
7. Tendencja ta jest trwała, choć oczywiście zderza się z praktycznym, koniunkturalnym,
ale nieuniknionym spojrzeniem „miejscowych”. Lokalni rolnicy czy rybacy nie myślą
o szczęściu ludzkości, ale woleliby, i to szybko, nową szkołę dla swoich dzieci, nowy
dworzec autobusowy lub supermarket, a te mogą powstać raczej wtedy, kiedy będzie
duŜy ruch i duŜo ludzi.
8. Turystyka masowa kusi, chociaŜ wcale nie jest takie oczywiste, Ŝe jej szybki rozwój
jest naprawdę w długofalowym lokalnym interesie ekonomicznym. Często zresztą nie
jest.
Instytut Marki Polskiej 19