Analiza wyników badań wizerunku Polski i postrzegania ... - Gdansk4u

ROZDZIAŁ 1
WPROWADZENIE
TURYSTYKA JAKO SIŁA SPRAWCZA
ROZWOJU KRAJU
1. UWAGI WSTĘPNE
1. Turystyka jest częścią gospodarki
1. Turystyka, wbrew oczywistym faktom i wkładowi w rozwój gospodarczy kraju, jest
w Polsce od wielu dekad niedoceniana, lekcewaŜona i zgodnie z naukami niesławnej
pamięci ekonomii politycznej socjalizmu zaliczana de facto do gorszej,
„nieprodukcyjnej” sfery Ŝycia gospodarczego.
2. Do niedawna nawet oficjalnie traktowana była jako działalność społeczna, ze swoją
naczelną organizacją społeczną pod nazwą PTTK (Polskie Towarzystwo Turystyczno-
Krajoznawcze) oraz stosownym (według ówczesnej pragmatyki dla działalności
„nieprodukcyjnych”) organem państwowym – Głównym Komitetem Kultury
Fizycznej i Turystyki (GKKFiT).
3. W encyklopediach uparcie definiowano ją jako „formę czynnego wypoczynku,
realizowaną przez odbywanie wycieczek pieszych, kajakowych, kolarskich,
narciarskich, motocyklowych, samochodowych, i in.; łączy cele poznawcze
(krajoznawstwo) z elementami sportu”. I do dzisiaj nic się nie zmieniło.
4. Kilkanaście lat po zmianie ustroju, po otwarciu Polski na świat, po wejściu do Unii
Europejskiej, po tym, jak miliony Polaków wydały miliardy dolarów na podróŜe
turystyczne, a do Polski wpłynęły dziesiątki miliardów dolarów od turystów
zagranicznych, po tym jak turystyka stała się dojrzałą branŜą, a staje jednym
z głównych filarów gospodarki (juŜ przynosi przynajmniej 7% PKB, a za kilka lat
będzie przynosić zapewne dwa razy tyle), w polskich encyklopediach dodaje się tylko,
Ŝe „w świecie współczesnym turystyka jest czynnikiem rozwoju społecznogospodarczego
i Ŝycia kulturalnego” oraz wspomina, Ŝe „w wielu krajach dochody
z turystyki stanowią znaczną część produktu krajowego brutto”.
5. Nic więc dziwnego, Ŝe narodowa organizacja turystyczna jest traktowana jako
przedmiot rozgrywek drugoplanowych koterii politycznych i urzędniczych, i przez
Instytut Marki Polskiej 7