Ekonomiczne uwarunkowania rozwoju usÅug turystycznych w Polsce
Ekonomiczne uwarunkowania rozwoju usÅug turystycznych w Polsce
Ekonomiczne uwarunkowania rozwoju usÅug turystycznych w Polsce
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
4.3. Wykorzystywane zmienne: zależne i niezależne<br />
oddziaływaniu na sektor i najbardziej realnych, opartych na zmianach uznanych za najbardziej<br />
prawdopodobne. Page i in. 133 zauważają, że w budowie scenariuszy wykorzystywane są<br />
liczne techniki: monitorowanie i predykcja trendu, śledzenie zmian w szeroko rozumianym<br />
otoczeniu: społecznym (w tym gospodarczym i politycznym) oraz przyrodniczym (environmental<br />
scanning), burze mózgów, teoria gier, analiza historyczna, futurologia, a nawet<br />
wizjonerstwo i inne.<br />
Tworzenie scenariuszy <strong>rozwoju</strong> sektora turystyki – podobnie jak prognozowanie <strong>rozwoju</strong><br />
metodą delficką – wymaga więc znakomitej znajomości zmian w szeroko rozumianym<br />
otoczeniu, zarówno w skali mezo jak i makro; odnosi się to zarówno do środowiska naturalnego,<br />
jak i otoczenia społecznego i gospodarczego. W metodach scenariuszowych dokonuje<br />
się zarówno oceny prawdopodobieństwa wystąpienia danego zjawiska, jak i siły jego potencjalnego<br />
wpływu. Przykład dedukcyjnego podejścia do planowania scenariuszowego znaleźć<br />
można u Duinker i Greig 134 . Autorzy wyróżniają siedem etapów działania: (1) zdefiniowanie<br />
głównego celu, (2) identyfikacja i rozpoznanie podstawowych zmiennych oddziałujących na<br />
badane zjawisko, wyodrębnienie głównych sił wpływających na rozwój, (3) zidentyfikowanie<br />
głównych niewiadomych, (4) opracowanie „matrycy” scenariusza, (5) opracowanie scenariusza,<br />
(6) ocena wpływu na gospodarkę, sektor rządowy, społeczności, (7) propozycje, wnioski<br />
dla polityki.<br />
4.3. Wykorzystywane zmienne: zależne i niezależne<br />
4.3.1. Zmienne zależne (objaśniane)<br />
W poprzednich fragmentach pracy pokazano, że popyt turystyczny może być w zasadzie<br />
mierzony dwiema grupami zmiennych: ilościowymi, a więc rozmaitymi wskaźnikami ilustrującymi<br />
wielkość ruchu turystycznego i/lub wartościowymi, tzn. poziomem wydatków <strong>turystycznych</strong>.<br />
Należy podkreślić, że najwłaściwszą z ekonomicznego punktu widzenia miarą<br />
popytu jest wydatek turystyczny rozumiany jako całkowite wydatki konsumpcyjne poniesione<br />
przez odwiedzającego lub na jego rzecz na podróż oraz pobyt w miejscu docelowym,<br />
pozostające w związku z tą podróżą. W zależności od celu i szczegółowości badania wśród<br />
zmiennych zależnych obrazujących poziom popytu najczęściej pojawiają się zatem następujące:<br />
liczba odwiedzających przekraczających granicę danego kraju,<br />
liczba turystów, korzystających na jego terytorium przynajmniej z jednego noclegu,<br />
liczba podróży,<br />
liczba turystów (lub podróży) na 1000 mieszkańców,<br />
liczba osób korzystających z noclegów na jego terenie,<br />
liczba udzielonych noclegów w bazie zakwaterowania zbiorowego i indywidualnego,<br />
długość pobytu,<br />
133<br />
S.J. Page, I. Yeoman, J. Connell, Ch. Greenwood: Scenario planning as a tool to understand uncertainty in<br />
tourism: the example of transport and tourism in Scotland in 2025. Current Issues in Tourism, Vol. 13, No.<br />
2,. Routledge, 2010, s. 102.<br />
134<br />
P.N. Duinker, L.A. Grieg: Scenario analysis in environmental impact assessment: Improving explorations<br />
of the future. Environmental Impact Assessment Review 27(3), 2007, s. 206 i nast.<br />
100