Ekonomiczne uwarunkowania rozwoju usług turystycznych w Polsce

6.1. Rozwój podaży usług hotelarsko-gastronomicznych
Rok
Obiekty
Miejsca
nocleg.
(tys.)
Miejsca
nocleg.
1995=100
% Wykorzystania
pokojów
% Wykorzystania
miejsc nocleg.
a
Przeciętna
wielkość
obiektu
2001 966 979 102,9 38,5 . 101
2002 1071 1093 111,6 36,0 30,3 102
2003 1155 1171 107,1 36,0 31,0 101
2004 1202 1229 105,0 39,8 33,8 102
2005 1231 1275 103,7 43,1 36,5 104
2006 1295 1338 104,9 44,9 37,4 103
2007 1370 1411 105,5 47,1 38,9 103
2008 1488 1558 110,4 46,0 37,0 105
2009 1634 1656 106,3 41,2 33,6 101
2010 1796 1760 106,3 41,6 33,8 98
2011 1883 1870 106,3 43,7 35,0 99
a
– dla lat 1990-2001 r. dostępne są tylko dane dotyczące wykorzystania pokojów.
Źródło: dane GUS
Z danych zamieszczonych w tabeli 22 wynika, że w okresie 1997-2011 hotele cały czas
powiększały swój potencjał usługowy, z tym że tempo wzrostu było zróżnicowane. W
omawianym okresie hotele zwiększyły swój potencjał miejsc noclegowych ponad dwukrotnie,
przy czym najszybsze tempo wzrostu odnotowano w latach 2002 i 2008, a największy
przyrost liczby miejsc noclegowych w ujęciu rok do roku występował w latach 2008-2011.
Ogólnie przyspieszenie tempa wzrostu obserwuje się od 2002 r., z pewnym jego osłabieniem
w 2005 r. Jeśli przyjrzeć się całej grupie obiektów hotelowych (tabela), to tendencje
przedstawiają się podobnie, ponieważ w tej grupie zdecydowanie dominują hotele. W
omawianym okresie średnie roczne tempo przyrostu miejsc noclegowych w tej bazie wynosiło
dla Polski 6%. Ponadprzeciętne tempo cechowało 9 województw, a liderem było województwo
warmińsko-mazurskie (9,5%), drugie miejsce zajęło województwo mazowieckie -
8%. Analiza danych z tabeli wydaje się potwierdzać tezę, że spadek liczby miejsc noclegowych
ogółem w większości wymienionych wyżej województw połączony był z głębokimi
zmianami strukturalnymi, które można ocenić jako korzystne. Warto zauważyć, że mimo to
Polska ciągle charakteryzuje się relatywnie niewielkim udziałem hoteli i podobnych obiektów
w podaży miejsc noclegowych. W 2000 r. udział hoteli i podobnych obiektów w bazie
noclegowej zbiorowego zakwaterowania wynosił 18,5%, w 2006 r. – 31%, a w 2010 r. –
39,5%. Struktura ta jednak w dalszym ciągu znacząco odbiega od przeciętnej dla UE-27, w
której w 2000 r. udział hoteli i podobnych obiektów wynosił 42,8%, a w 2010 r. - 44,8%.
Obok pozytywnych zmian dane zamieszczone w tabeli ujawniają także tendencje, które
wydają się niepokojące. Dotyczy to zmniejszania się liczby miejsc przypadających na jeden
obiekt hotelowy i zwiększającej się różnicy między poziomem wykorzystania pokoi i miejsc
noclegowych w hotelach. Od 2006 r. każdorazowo przekraczała ona 7 p.p., co może wskazywać
na niedopasowanie wielkości pokoi do struktury popytu.
Istotnym elementem podaży w przypadku bazy noclegowej, szczególnie typu hotelowego,
jest ich wyposażenie w urządzenia umożliwiające świadczenie usług dodatkowych:
gastronomicznych, rekreacyjno-sportowych i konferencyjnych. Szczególnie te ostatnie są
142