PDF - Wolne Lektury

More documents

Recommendations

Info

Rankiem gruby, brodaty knecht niemiecki począł kopać w biodro leżącego przy bramie rycerza. — Na nogi, psie!… Brama otwarta i komtur każe ci stanąć przed sobą. Jurand zbuǳił się jakby ze snu. Nie chwycił knechta za gardło, nie skruszył go w żelaznych rękach, twarz miał cichą i niemal pokorną; podniósł się i nie mówiąc ni słowa, poszedł za żołdakiem przez bramę. Zaledwie jednak ją przeszedł, gdy ozwał się¹⁷⁴⁰ za nim zgrzyt łańcuchów i most zwoǳony począł podnosić się do góry, w samej zaś bramie spadła ciężka żelazna krata… ¹⁷⁴⁰�z�a� �� (daw.) — odezwać się. Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach 3.0 PL. Źródło: http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/krzyzacy-tom-pierwszy Tekst opracowany na podstawie: Henryk Sienkiewicz, Krzyżacy, tom 1, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1976 Publikacja zrealizowana w ramach projektu <strong>Wolne</strong> <strong>Lektury</strong> (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cy�owa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochoǳącego ze zbiorów BN. Opracowanie redakcyjne i przypisy: Agata Paszkowska, Aleksandra Kurzep, Marta Nieǳiałkowska, Paweł Kozioł. Okładka na podstawie: dynamosquito@Flickr, CC BY-SA 2.0 �� Krzyżacy� �� r��zy 210
Page 2 and 3:
HENRYK SIENKIEWICZ Krzyżacy¹ Ta l
Page 4 and 5:
— Pewnie, że w Krakowie ostanę,
Page 6 and 7:
— Nuże, powiadajcie! Sławiliśc
Page 8 and 9:
— Był ci on pustelnikiem — odp
Page 10 and 11:
— I mazowieckich panien siła¹¹
Page 12 and 13:
Ona zaś wzięła przed się lutni
Page 14 and 15:
A przetowłosa¹⁵⁶ Danusia pods
Page 16 and 17:
A zakonnicy nie okazali też zǳiwi
Page 18 and 19:
— Ej, dębowe to jakieś chłopy!
Page 20 and 21:
Na to uśmiechnął się z kolei Ma
Page 22 and 23:
wielkim ołtarzu łatwo było o dar
Page 24 and 25:
Maćko temu się nie sprzeciwi, a P
Page 26 and 27:
Księżna wyciągnęła drżące ze
Page 28 and 29:
— Na psa urok! — odrzekła Ofka
Page 30 and 31:
szlachcic znakomitego rodu i pan mo
Page 32 and 33:
Powałę z twarzą tak dumną jak n
Page 34 and 35:
Słysząc to, wszyscy wpadli w wiel
Page 36 and 37:
Powała zaś spytał tymczasem Mać
Page 38 and 39:
żową³⁵⁷. Sam Witold, chocia
Page 40 and 41:
z innymi do kościoła, nieco zanie
Page 42 and 43:
granicą lekarzem, nie zapowiadał
Page 44 and 45:
świeccy dygnitarze i rycerze. Ksi
Page 46 and 47:
— Mięǳy prawǳiwymi chrześcĳa
Page 48 and 49:
Zbyszkowi przemknęło przez myśl,
Page 50 and 51:
ślubować, ile ma roków⁴⁸¹.
Page 52 and 53:
Usłyszawszy to Zbyszko, chociaż s
Page 54 and 55:
— A co tam na dworze? — Pogoda
Page 56 and 57:
��
Page 58 and 59:
Wtem o goǳinie trzynastej z połud
Page 60 and 61:
Danusia, ani Powała z Taczewa, kt
Page 62 and 63:
— A księżna Anna jeszcze też j
Page 64 and 65:
po to, by miał wolę pojechać sob
Page 66 and 67:
które chcąc okazać swoje współ
Page 68 and 69:
a słyszeli o jego mocy i Niemcy, z
Page 70 and 71:
zyść przyniosła im owa walka na
Page 72 and 73:
I skoczywszy ku nim, począł ich o
Page 74 and 75:
twie utracił⁶⁷⁶, że się po
Page 76 and 77:
— Chytry jest, bo innych łupi, a
Page 78 and 79:
I wyszedł. ��
Page 80 and 81:
I na myśl o tym zdejmował go żal
Page 82 and 83:
Jedna bieda z drugą biedą Na rozs
Page 84 and 85:
— Albo to Edyga głupi. Wieǳiał
Page 86 and 87:
nią zdajcie i niech was głowa o n
Page 88 and 89:
— Do domu okrutny szmat drogi…
Page 90 and 91:
W przednich izbach były też w pob
Page 92 and 93:
od Jagienki bił po prostu blask zd
Page 94 and 95:
— Jak nie bęǳiesz mógł, to si
Page 96 and 97:
— A Cztan? Jagienka poczęła si
Page 98 and 99:
nadejść, a następnie o Danusi, k
Page 100 and 101:
tak wielką wǳięczność dla niej
Page 102 and 103:
— To ja wam powiem — rzekł Zby
Page 104 and 105:
— Naszej krzywdy przecie byście
Page 106 and 107:
— O wa! — odpowieǳiał Zbyszko
Page 108 and 109:
— Jak mi Bóg miły, takem już s
Page 110 and 111:
Tak to oni ze sobą rozmawiali, gdy
Page 112 and 113:
— Nie szpylmany my już ni goliar
Page 114 and 115:
począł rozmawiać ze Zbyszkiem, k
Page 116 and 117:
Po chwili Cztan spytał: — Co rob
Page 118 and 119:
tak być może i że gdy zdarza si
Page 120 and 121:
Na to przedłużyła się Maćkowi
Page 122 and 123:
— Nie byłoby tego, gdybym był s
Page 124 and 125:
I pomiarkowawszy, co w prędkości
Page 126 and 127:
Aż wreszcie przestraszył się owy
Page 128 and 129:
Czech uśmiechnął się jak roztro
Page 130 and 131:
przyszłe, ale nie myślcie, panie,
Page 132 and 133:
Aż dopiero po powrocie do gospody
Page 134 and 135:
— Nie szczeka moja cnota, jako tw
Page 136 and 137:
kuszę naciągał. Przestał nawet
Page 138 and 139:
czasie nożem żgnąć¹²⁷⁴, k
Page 140 and 141:
— Bo też to jest obcy obyczaj, a
Page 142 and 143:
przechoǳiły w olbrzymią puszczę
Page 144 and 145:
— Jakbyście wieǳieli — odrzek
Page 146 and 147:
Wówczas spojrzała po luǳiach i s
Page 148 and 149:
I znowu umilkł ze szczęścia i ze
Page 150 and 151:
De Lorche, lubo¹³⁴⁸ wezwany p
Page 152 and 153:
drzew mężny pan de Lorche i pochy
Page 154 and 155:
Pana de Lorche opanowała też pod
Page 156 and 157:
— A śmierć Majnegera musi być
Page 158 and 159:
A Hugo de Danveld przyskoczył niem
Page 160 and 161: Po czym przymrużył oczy, jakby ch
Page 162 and 163: wielkim męstwem i podejmowany wsz
Page 164 and 165: — Słuchajcie: bęǳie powód do
Page 166 and 167: — Jużci prawda — rzekł ksią
Page 168 and 169: — Tak myślę, że powinności ry
Page 170 and 171: z własnymi ǳiećmi. Przyszło jej
Page 172 and 173: A Danuśka podniosła się od kolan
Page 174 and 175: ǳiewczyna też do spowieǳi w barw
Page 176 and 177: — Miły Jezu! ma-li tak być po
Page 178 and 179: przywǳiania pancerza i hełmu, a w
Page 180 and 181: że Maćko nie bęǳie długo krzyw
Page 182 and 183: zostali w mieście, owi zaś jechal
Page 184 and 185: — Nie wiecie, czyj zaś? — Luǳ
Page 186 and 187: w konie najlepsze, kazał im jecha
Page 188 and 189: I poszli do Juranda. W izbie gorąc
Page 190 and 191: jednocześnie nie tracił naǳiei,
Page 192 and 193: A Jurand począł powtarzać jakim
Page 194 and 195: ��
Page 196 and 197: — Bo gdyby mieli przyczynę do po
Page 198 and 199: o Danusi, że nie umiał na nic inn
Page 200 and 201: — Prawda jest — rzekł Jurand
Page 202 and 203: Po czym oboje skłonili się Jurand
Page 204 and 205: To rzekłszy, chłop począł „za
Page 206 and 207: I naǳieja ogarniała go coraz pot
Page 208 and 209: zmierziło¹⁷³⁴ mu się czeka
show all

PDF - Wolne Lektury

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?