PDF - Wolne Lektury

— A Cztan?
Jagienka poczęła się śmiać.
— Cztan — mówiła zwracając się do Zbyszka — takie ci ma kudły na gębie jak cap,
że mu oczu nie widać — i sadła tyle na nim co na niedźwiedziu.
A Zbyszko uderzył się w głowę, jakby coś sobie nagle przypominając, i rzekł:
— Ale!… kiedyście tacy dobrzy, to was jeszcze o jedną rzecz poproszę: nie ma też
u was w domu niedźwiedziego sadła, bo stryjkowi na lek potrzebne, a w Bogdańcu nie
mogłem dopytać?
— Było — rzekła Jagienka — ale chłopaki na dwór wynieśli do smarowania łuków
— i psi do szczętu zjedli… Bodajże to!
— Nic nie ostało?
— Do czysta wylizane!
— Ha! to nie ma innej rady, jeno trza będzie w boru poszukać.
— Uczyńcie obławę, bo niedźwiedzi nie brak, a jeśli myśliwskiego sprzętu chcecie, to
damy.
— Gdzie mi tam czekać! Pójdę na noc pod barcie⁸⁷².
— Weźcie z pięciu naroczników⁸⁷³. Są między nimi chłopy sprawne.
— Nie będę kupą chodził, bo jeszcze mi zwierza spłoszą.
— To jakże? Z kuszą pójdziecie?
— A co bym z kuszą w boru po ciemku zrobił? Miesiąc⁸⁷⁴ teraz przecie nie świeci.
Wezmę widły z zadziorami, topór dobry i pójdę jutro sam.
Jagienka umilkła na chwilę, po czym w twarzy jej odbił się niepokój.
— Poszedł od nas łońskiego roku⁸⁷⁵ — rzekła — myśliwiec Bezduch i niedźwiedź
go rozdarł. Zawsze to jest nieprzezpieczna⁸⁷⁶ rzecz, bo on, jak samego człowieka w nocy
uwidzi, a tym bardziej przy barciach, to zaraz na zadnie⁸⁷⁷ łapy staje.
— Żeby uciekał, to by się go nie dostało — odrzekł Zbyszko.
Tymczasem Zych, który się był zdrzemnął, zbudził się nagle i począł śpiewać:
A ty, Kuba, od roboty,
A ja, Maciek, od ochoty!
Idźże rano z sochą⁸⁷⁸ w pole!
A ja z Kasią w żytko wolę.
Hoc! hoc!
Po czym do Zbyszka:
— Wiesz? jest ich dwóch: Wilk z Brzozowej i Cztan z Rogowa… a ty…
Lecz Jagienka bojąc się, żeby Zych nie powiedział czegoś nadto, zbliżyła się szybko do
Zbyszka i jęła wypytywać:
— I kiedy pójdziesz? jutro?
— Jutro, po zachodzie słońca.
— A do których barci?
— Do naszych, do bogdańskich, niedaleko od waszych kopców⁸⁷⁹, wedle Radzikowego
błota. Powiadali mi, że tam o misia łatwo.
�������� ��������
Zbyszko wybrał się, jak zapowiedział, gdyż Maćko czuł się coraz gorzej. Z początku podtrzymywała
go radość i pierwsze domowe zajęcia, lecz trzeciego dnia wróciła mu gorączka
i ból w boku ozwał mu się⁸⁸⁰ z taką siłą, iż musiał się położyć. Zbyszko poszedł naprzód
⁸⁷²�ar� — wydrążony w drzewie ul dla leśnych pszczół.
⁸⁷³�ar�cz��� — słowo wieloznaczne: chłop płacący roczną daninę bądź przedstawiciel ludności niewolnej
zobowiązany do bliżej niesprecyzowanych świadczeń wojskowych.
⁸⁷⁴������c (daw.) — księżyc.
⁸⁷⁵��������� r��� (gw.) — zeszłego roku.
⁸⁷⁶����rz�z���cz�y — dziś popr.: niebezpieczny.
⁸⁷⁷za��� — tylny.
⁸⁷⁸��c�a — prymitywny, drewniany pług.
⁸⁷⁹���c� — kopcami często oznaczano granicę posiadłości.
⁸⁸⁰�z�a� ��� (daw.) — odezwać się.
������ ����������� Krzyżacy� ��� ���r��zy 96