Jacek Kajtoch: Wspomnienia i polemiki - Anna Kajtochowa

Czy zostałem tym,kim chciałemMam podstawy sądzić, że szkic „Z moich szpargałów”,opublikowany w „Prozie, prozie, prozie...”, t. II, zostałprzez pewną liczbę osób przeczytany w Krakowie i wPolsce, prawdopodobnie był też komentowany, aczkolwiek – jak to jestdziś w zwyczaju – nie padło żadne słowo. Do mnie dochodziły tylkodrogą prywatną komentarze, że moje autsajderstwo i krytyczny stosunekdo środowiska bierze się stąd, iż nie zostałem profesorem UJ. Nawetuczelnianym. Przy czym życzliwsi podkreślali, że nie chciałem, a nieprzyjaźni– nie zdołałem. Takie postawienie sprawy zmusiło mnie dozadania sobie pytania: czy zostałem tym, kim chciałem? I znowu środowiskoskomentuje: rychło w czas zastanawia się nad wyborem drogiżyciowej na rok przed emeryturą.1Kim chciałem zostać?Jako student zacząłem pisać do gazet i wtedy z pewnością myślałemo karierze dziennikarskiej. Rozpocząłem współpracę najpierw z „GazetąKrakowską”. Szło mi średnio, lecz osiągnąłem poziom, usprawiedliwiającyrozmowę z ówczesnym redaktorem naczelnym, Arnoldem Mostowiczem.