Piib PRzed kRajowym zjazdem - Polska Izba Inżynierów Budownictwa

technologiece włazów. Objętość komory wynosiłaponad 150 m 3 , wypełnienie jej wodąWarstwa gruntu ok. 15 cmpowodowało pewne przechylenie dachupływającego, ale było ono niegroźnedla pływalności dachu. Natomiastprzepompowywanie wody z komory doObudowabetonowa7430komory przedłużało remont. Koncepcjęzabezpieczenia prac spawalniczychPłaszcz zbiornikaSłup rurowyupraszczano więc trzykrotnie, pozostawiając1200 191201200jednak podstawowe jej założenie− stworzenie zamknięcia wodnego międzyRys. 5 | Schemat konstrukcji zbiornika podziemnego V = 2 tys. m 3miejscem spawania a wnętrzem komory dachowej. Trzeciawersja zabezpieczenia przed wybuchem sprowadzona zostałado wykonania stalowej zaślepki − denka, które na obwodziemiało gumową dętkę wypełnianą powietrzem (fot. 2). Dętkapo napompowaniu tak silnie rozpierała w króćcu zaślepkę, żemógł stanąć na niej człowiek.Na zaślepkę umieszczoną u dołu króćca nalewano wodę w takiejobjętości, aby wysokość zamknięcia wodnego wynosiłaco najmniej 200 mm, a lustro wody znajdowało się 20 mmponiżej miejsca spawania, była to objętość ok. 40 litrów.Wysokość podwyższenia króćców włazów była zróżnicowanaw zależności od ich usytuowania względem najniższegopunktu dachu (fot. 3 ), króćce najbliższe osi dachu podwyższonoo 220 mm, natomiast te, które usytuowane są na okręguo promieniu 19 875 mm od osi dachu, tylko o 120 mm.Przed przystąpieniem do spawania pierścienia blachy przedłużającejkróciec włazu każdorazowo sprawdzano eksplozymetremstężenie par węglowodorów w powietrzu w sąsiedztwiemiejsca, w którym miało rozpocząć się spawanie.Na obu remontowanych zbiornikach przedłużono łącznie 80króćców włazów do komór dachu pływającego, użyto dotego tylko jednej zaślepki króćca.Po ok. 30 latach eksploatacji zaplanowano pokrycie dnazbiornika powłoką antykorozyjną. Po wyłączeniu zbiornikaz eksploatacji stwierdzono, że podstawa słupa zsunęła sięz łożyska podporowego i opiera się na blachach dna w odległościok. 260 mm od podstawy (fot. 4). Przyczyny tegostanu przedawaryjnego nie udało się jednoznacznie ustalić zewzględu na braki wiarygodnych danych. Najbardziej prawdopodobnąhipotezą jest, że w zbiorniku zostało wytworzonenadciśnienie, które uniosło dach wraz z połączonym z nimsłupem. Środek ciężkości dachu nie znajduje się w osi zbiornikaze względu na osprzęt technologiczny umieszczony niesymetryczniena obwodzie dachu. Spowodowało to wychyleniesię słupa z prawidłowego położenia, a jego podstawa niebyła zabezpieczona przed ześlizgnięciem się z łożyska.Naprawa polegała na:■ zabezpieczeniu dołu słupa przed dalszym przesuwaniemsię po blachach dna;■ wykonaniu tężnika pionowego pomiędzy wiązarami dachowymi,tężnik ten umieszczono w ok. ¼ rozpiętości wiązarów(licząc od osi zbiornika);■ oparciu dachu na rusztowaniu słupowym umieszczonympod tężnikiem, o którym mowa wyżej;Oba omówione remonty były przeprowadzone sprawnie przystałym zabezpieczeniu prowadzonym przez straż pożarną.Remont zbiornika podziemnegoZbiornik ma pojemność V = 2 tys. m 3 i konstrukcję pokazanąna rys. 5 – betonowa obudowa zbiornika przenosi parciepoziome gruntu, którego nie mogły przyjąć na siebie stalowypłaszcz. Dach zbiornika pokryty jest izolacją termiczną, hydroizolacjąoraz warstwą ziemi. W osi zbiornika dach podpartyjest rurowym słupem, który w głowicy połączony jest sztywnoz wiązarami kratowymi, a dołem oparty jest za pośrednictwemprzegubu kulistego na łożysku podporowym.Fot. 4 | Położenie słupa podpierającego dach po przemieszczeniusię jego dolnej końcówki poza łożysko – widok ogólnyczerwiec 09 [63]95