PORADNIK DLA OCENIAJĄCYCH PROJEKTY INNOWACYJNE I PROJEKTY WSPÓŁPRACY PONADNARODOWEJMożliwe jest także ogłaszanie konkursów poza Tematami – na <strong>projekty</strong> upowszechniające, których celem jest upowszechnianiei włączanie do głównego nurtu polityki/praktyki rozwiązań opracowanych w ramach innych programówlub projektów.Wspominaliśmy już, że jest niezwykle istotne, aby osoby przystępujące do oceny projektów innowacyjnych wiedziały,<strong>dla</strong>czego dany Temat został wybrany w ich instytucji <strong>dla</strong> danego konkursu oraz miały dobrą orientację w tym Temacie,tzn. wiedziały, jaki jest stan działań w danym obszarze, jakie są potrzeby w zakresie innowacji (co wymaga poprawy,co jest zaniedbane, jakie kwestie dotychczas nie były podejmowane, jakie grupy docelowe wymagają wsparcia, któreinstrumenty wymagają doskonalenia itd.). Pomocą w zdobyciu tej wiedzy może służyć, wspomniany w poprzednimrozdziale, zbiór ekspertyz <strong>dla</strong> Tematów innowacyjnych, przygotowanych na zlecenie KIW i dostępnych w Bazie wiedzyPO KL. Niezależnie jednak od możliwości skorzystania z ekspertyz oraz innych dostępnych danych (w tym równieżtych, z których korzystają projektodawcy) warto przed rozpoczęciem pracy Komisji Oceny Projektów, a nawet jeszczewcześniej – już na etapie prac nad Planem Działania, a potem w trakcie prac nad dokumentacją konkursowąi trwania naboru – organizować spotkania warsztatowe <strong>dla</strong> osób wyznaczonych do oceny projektów innowacyjnychi dyskutować o tym, jakie <strong>projekty</strong> byłyby z punktu widzenia Instytucji Pośredniczącej pożądane, biorąc pod uwagęsytuację w danym obszarze. Takie spotkania pomogą oceniającym przygotować się merytorycznie do oceny, ale teżstworzą dobrą podstawę do udzielania informacji projektodawcom na spotkaniach informacyjnych i ukierunkowaniaich myślenia o projektach. Uzyskanie wiedzy na temat wcześniej realizowanych projektów innowacyjnych, prezentacjaaktualnej sytuacji w obszarze Tematu <strong>innowacyjne</strong>go, poznanie kontekstu innowacji (również geograficznego,w skali regionu, powiatu czy gminy) mogą się okazać niezwykle pomocne i istotne w procesie oceny wniosków.Przebieg spotkań i ich zakres zależy oczywiście od pomysłu instytucji, w której oceniane będą wnioski o dofinansowanierealizacji projektów innowacyjnych.Jak już wspomnieliśmy w poprzednim rozdziale − uzasadnienie zgodności projektu z Tematem to coś więcej niż stwierdzenie:„projekt jest zgodny”, co niestety zdarza się czasem we wnioskach o dofinansowanie. Instrukcja wyraźnie stwierdza,że wnioskodawca powinien wskazać „jak projekt wpisuje się w obszar Tematu”, a więc powinien podać choćby jeden elementpokazujący na związek planowanego przedsięwzięcia ze sformułowaniem Tematu.4.2. Wymiary innowacyjnościJednym z głównych pojęć charakteryzujących <strong>projekty</strong> <strong>innowacyjne</strong> w ramach PO KL jest „wymiar innowacyjności”. Wokółtego pojęcia istnieje sporo niejasności i nieporozumień, <strong>dla</strong>tego najpierw wyjaśnimy jego znaczenie, a dopiero w dalszejczęści omówimy zasady oceny tej części wniosku.„Wymiar innowacyjności” to, inaczej mówiąc, główny aspekt proponowanej innowacji, jej podstawowa charakterystyka.Innowacja może być opracowywana z myślą o określonej grupie docelowej (wymiar uczestnika projektu), z myślą o określonymproblemie (wymiar problemu) lub z myślą o określonej formie wsparcia (wymiar formy wsparcia). Wymiar innowacyjnościmówi nam o punkcie wyjścia do tworzenia projektu, stanowi więc podstawę tego procesu oraz wątek orientującyprojekt. Wymiary się przenikają, trudno o doskonałe i wyraźne ich rozdzielenie, wręcz przeciwnie – one w naturalny sposóbstanowią swoje dopełnienie. Jednak jeden z nich musi być podstawowy, najważniejszy. W przeciwnym razie istnieje ryzyko,że projekt nie odniesie sukcesu, a produkt finalny nie będzie trafiał w żadne potrzeby.46
INNOWACYJNOŚĆWymiary innowacyjności projektuwymiaruczestnikaprojektuwymiarformy wsparciaproduktinnowacyjnywymiarproblemuPrzygotowanie projektu o wymiarze uczestnika projektu, zwanego też wymiarem grupy docelowej, polega na:− tworzeniu produktu służącego rozwiązywaniu problemów nowych, dotychczas nie identyfikowanych w polityce/praktycegrup;PrzykładNa rynku pracy w ostatnim czasie zidentyfikowano specyficzną grupę nazwaną „30 minus”. Jest to grupa osób, które kilka lat temubyły obejmowane wsparciem jako absolwenci, lecz po ukończeniu 25. roku życia „wypadały” z działań programów absolwenckich.Osoby te wymagają wypracowania nowych narzędzi wsparcia.− proponowaniu działań na rzecz rozwiązywania problemów grup, które dotychczas nie korzystały ze wsparcia lub korzystałyz niego w bardzo ograniczonym zakresie, choć ich problem został już dostrzeżony;PrzykładTaką grupą są osoby w wieku 50+ (czy, jak wolą inni – 45+). O specyfice tej grupy mówi się stosunkowo od niedawna i w zasadzienie wypracowano jeszcze odpowiednich narzędzi służących utrzymaniu aktywności zawodowej tych osób.− szukanie nowych form pomocy <strong>dla</strong> grup, które dotychczas były wspierane w inny sposób, a nowe formy miałyby byćbardziej skuteczne i/lub efektywne;PrzykładMimo bogatej wiedzy o specyfice grupy osób niepełnosprawnych oraz mimo wielu istniejących narzędzi wsparcia wciąż istniejezapotrzebowanie na poszukiwanie nowych rozwiązań służących zapobieganiu wykluczeniu tych osób.Zwróć więc uwagę, że istnieje pewna hierarchia innowacyjności, jeśli chodzi o grupę docelową – nie zawsze musi to byćgrupa całkiem nowa lub z innych względów zupełnie pomijana. Choć takie sytuacje są najbardziej pożądane i preferujemy<strong>projekty</strong> skierowane na stworzenie narzędzi <strong>dla</strong> grup dotąd nie wspieranych, to jednak musimy pamiętać, że <strong>projekty</strong> do-47