You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
И во весниците одбравте деликатна тема – политика,<br />
наспроти, така да кажам, порелаксирачките рубрики<br />
забава, лајфстајл, живот, здравје или сл. Што беше<br />
пресудно за ваквиот избор?<br />
Па, мене ме интересира политиката, не во смисла дека<br />
сакам да бидам активен учесник во неа, односно да бидам<br />
политичар, меѓутоа во смисла на тоа дека како новинар<br />
или како граѓанин, на крајот на краиштата, сакам да бидам<br />
активен и ако можам да променам нешто, да го направам<br />
тоа. Мислам дека како новинар имам поголема привилегија<br />
од другите граѓани, ако ништо друго, барем да си го кажам<br />
тоа што ме мачи, па некогаш навистина и да променам<br />
некои работи. Инаку, моето влегување во политиката во<br />
новинарството беше во 1989 година во „Вечер“ – тогаш<br />
веќе се насетуваше распадот на Југославија, се насетуваше<br />
распадот на комунизмот. Тогаш бев млад новинар, дојдов од<br />
„Студентски збор“, така малку бунтовен и тогашниот главен<br />
и одговорен уредник Златко Блајер веднаш ме фрли во<br />
оган и ме задолжи да ја следам сојузната социјалистичка<br />
младина на Југославија. Првото службено патување ми беше<br />
во Порторож, Словенија, каде што се одржуваше конгрес<br />
на младината на Словенија, потоа во Љубљана, а кај нас<br />
почнав да ја следам Комунистичката партија на Македонија,<br />
односно Сојузот на комунисти на Македонија и од почетокот<br />
до денес сум политички новинар.<br />
Што е клучно при третирањето на политичките теми? На<br />
што треба да се биде особено внимателен, што треба да се<br />
премолчи или да се ублажи, а кон<br />
што да се биде бескомпромисен?<br />
Најмногу водам сметка на<br />
етичноста во новинарството. На<br />
крајот на краиштата, ние не сме<br />
силни со оружје, меѓутоа силни<br />
сме со зборот, па можеме да<br />
уништиме фамилии и бизниси<br />
со нешто што ќе се објави, а можеби можело да се објави<br />
на друг начин или да се допровери, така што мошне сум<br />
внимателен во оваа смисла. Особено во Македонија, во<br />
средина во којашто секој го знае секого и каде што сами<br />
си ја наметнувате цензурата, понекогаш од сосема банални<br />
причини. Секогаш се обидувам да го почитувам основното<br />
правило во новинарството, а тоа е да се сослушаат двете<br />
страни, значи независно дали пишувате за политика или<br />
пишувате за естрада или за спорт, сеедно – нема сериозни<br />
и несериозни теми има сериозно и несериозно новинарство.<br />
Така што, секогаш се обидувам тоа да биде сериозно<br />
новинарство. Ми се случило неколкупати да премолчам<br />
некои работи или да го одложам објавувањето или да<br />
објавам само дел од тоа, бидејќи сум пресметал дека може<br />
да биде поголема штетата отколку тој еден ден слава.<br />
Бескомпромисност мора да има во однос на точноста на<br />
информациите, тие мораат да бидат проверени, мора да<br />
има изјава, ако ја нема официјалната изјава мора да има<br />
некаква заднина, односно барем неофицијална изјава од<br />
проверен извор. Нема објавување без потврда – треба да<br />
бидете сигурни кога ќе објавите нешто.<br />
Цели 15 години бевте уредник на „Вест“, а бевте и еден од<br />
неговите основачи. Од 2005 година „Вест“ беше најтиражен<br />
весник што знаеше да шокира со насловните страници, да<br />
отвори дебата, да засмее, па и да вцрви по некој образ со<br />
КАКО НОВИНАР ИМАМ ПОГОЛЕМА<br />
ПРИВИЛЕГИЈА ОД ДРУГИТЕ ГРАЃАНИ, АКО<br />
НИШТО ДРУГО, БАРЕМ ДА СИ ГО КАЖАМ ТОА<br />
ШТО МЕ МАЧИ, ПА НЕКОГАШ НАВИСТИНА И<br />
ДА ПРОМЕНАМ НЕКОИ РАБОТИ<br />
Superman<br />
„Секси ќоше“ и „Зграпчи го денот“. Кој филтер на селекција<br />
го правевте при изборот на содржините и, како внимававте<br />
да не ја преминете онаа тенка, црвена граница по која<br />
некако постојано „чекореше“ „Вест“?<br />
„Вест“ беше онаков весник каков што сакав да го правам јас<br />
или, подобро, весник каков што сакав да читам. И ден-денес,<br />
при пишувањето се ставам себеси во улога на читател, а не<br />
на новинар. Се прашувам за што би отворил, на пример,<br />
веб-сајт, за што би купил весник, за што би свртил некој<br />
телевизиски канал... Весникот беше таков каков што сум јас,<br />
значи отворен, сакам да отворам теми што божем се сметаат<br />
за табу-теми, сакам понекогаш и да скандализирам и сакав<br />
да предизвикувам внимание со темите што ги отворавме.<br />
Да биде интересно спакувано, да има убава насловна<br />
страница, едноставно кога некој ќе отидеше на трафика<br />
да даде 15 денари да не се чувствува измамено. Да има за<br />
секого по нешто. И да, беше тешко да се оди по таа црвена<br />
линија, многумина пробаа да одат по неа, меѓутоа завлегоа<br />
во некои други води и отидоа дури и во таблоидизирање<br />
на медиумот или вулгаризирање. Ние гледавме тоа да го<br />
направиме на фин, на урбан начин, со малку хумор, со малку<br />
провокација, меѓутоа секогаш имајќи на ум дека не треба да<br />
се навреди никој – никој не смее да биде навреден од тоа<br />
што го пишувате.<br />
И не навредивте никој, немавте никакви жалби, тужби и<br />
слично?<br />
Сме имале, но не стануваше збор за нешто што ќе го загрозеше<br />
опстанокот на весникот. Тоа биле<br />
некакви лични несогласувања,<br />
сме имале и смешни судски<br />
процеси, сме докажувале, на<br />
пример, на една манекенка дека<br />
не е толку убава колку што таа<br />
сметаше дека е убава, бидејќи<br />
ние сме ја навредиле објавувајќи<br />
фотографија што таа не ја бендисувала. Така што, сето<br />
тоа беше во рамките, така да кажеме, на забавниот дел од<br />
новинарството. Во „Вест“ се обидувавме, условно кажано,<br />
сериозните теми да ги протнеме покрај нешто што е, условно<br />
кажано, несериозна тема и мислам дека тоа го правевме<br />
многу успешно.<br />
По истекувањето на договорот со „Вест“, вие сте главен и<br />
одговорен уредник, а воедно и сопственик на интернетстраницата<br />
sdk.mk. Какви слободи во пишувањето,<br />
критикувањето и коментирањето ви донесе тоа?<br />
Па, сега сум слободен да пишувам што сакам, односно тоа<br />
што го бара публиката, иако сѐ уште сум хендикепиран, сѐ<br />
уште зборувам со речникот на печатен медиум, додека моите<br />
колеги зборуваат за импресии, за кликови, за unique users<br />
или не знам што, јас уште зборувам за читатели и тиражи. Не<br />
се чувствувам сигурен во смисла на тоа дека кога зборувам<br />
со ИТ-инженери околу веб-сајтот или околу ова што го<br />
работиме сега, не ги разбирам што ми зборуваат. Минатата<br />
година пред изборите се соочивме со четири кибернапади,<br />
при коишто едноставно се чувствуваш немоќен, нешто се<br />
случува, некаде во некој клауд и ти останува само да седиш и<br />
да чекаш. За разлика од тоа, кога ќе се случеше да се расипе<br />
машината во печатница, „палиш кола“, одиш до печатница и<br />
гледаш таму дали се работи, што се работи, кога ќе се среди<br />
проблемот, дали ќе се среди... така што, од тој аспект сѐ<br />
31
Change language