Portret Magazine No 25

ЏЕЈН ОСТИН
СО КНИЖЕВЕН САРКАЗАМ ДО СИЛНА КРИТИКА НА
СПОГОДБЕНИТЕ БРАКОВИ
Реализмот, острите коментари за општеството, како употребата на пародијата и комедијата во делата на англиската авторка на
романи Џејн Остин ѝ го обезбедија местото на една од најчитаните и најсаканите писателки во англиската книжевност.
Џејн била родена во Стивентон, Хемпшир, на 16
декември 1775 година како седмо и претпоследно
дете на Џорџ и Касандра Остин. Иако таткото бил
викар и заработувал 600 фунти годишно, што за тогашните
стандарди не била мала сума, тие сепак припаѓале на
средната класа; доколку таткото Џорџ решил да ги ожени
ќерките оваа сума немала да биде доволна за да се склучат
браковите според традицијата што била вообичаена во тој
период.
Џејн пораснала со петте браќа и постарата сестра Елизабет
Касандра (шестиот брат, Едвард, бил посвоен од богато
семејство без деца) и била многу блиска со нив, особено
со сестра ѝ Касандра со која имала особено близок
однос. Двете сестри си разменувале писма во текот на
целиот живот и многу од она што е познато за животот на
Џејн доаѓа од овие писма, иако, за жал, по смртта на Џејн
сестра ѝ Касандра запалила голем дел од нив, а другите ги
цензурирала. Во 1783 година, согласно со фамилијарната
традиција, Џејн и Касандра биле пратени во Оксфорд, каде
што биле подучувани, сѐ до 1785 година, кога заедно со
сестра ѝ заминале на школување во интернат во Ридинг. До
декември 1786 година двете сестри се вратиле во семејниот
дом, бидејќи родителите не можеле да си дозволат да ги
едуцираат и обете. Џејн продолжила да се едуцира, читајќи
книги, пишувајќи, опкружувајќи се со интелектуална и
уметничка атмосфера што владеела во домот на семејството
Остин. По враќањето од интернатот, Џејн веќе никогаш не
живеела надвор од границите на непосредното семејство.
Уметничката надградба траела од адолесценцијата,
па сѐ до нејзината триесет и петта година, период во
кој експериментирала со различни книжевни форми,
почнувајќи со епистоларен роман, продолжувајќи со
реалистички романи, што ги пишувала и ги преработувала
низ годините. Постигнала успех со тоа што нејзините романи
биле издавани, а некои од нив постигнале по два или три
тиражи. Првично бил објавен „Разум и чувства“ (1811), па
„Гордост и предрасуди“ (1813), „Паркот Менсфилд“ (1814)
и „Ема“ (1816), а постхумно биле издадени и романите
„Опатијата Нортангер“ и „Убедување“. Починала при
пишување на романот „Сандитон“, што останал недовршен.
76