You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
На „ти“ со<br />
ФРОСИНА ПАРАМАКОВСКА<br />
СОГОЛУВАЊЕ ДО<br />
ДУШЕВНИТЕ ТЕТОВАЖИ<br />
Од летање до ѕвездите до боледување на смртна постела<br />
Пишува: Ана Јовковска<br />
Фотограф: Жарко Чулиќ<br />
АЈ: Со задоволство го прочитав Вашиот трет роман<br />
„Одбројување“, за кој ја добивте наградата Роман на<br />
годината за 2017 година. Се работи за потресна семејна<br />
драма од современото скопско секојдневие, но во суштина<br />
се работи за многу комплексни теми. За што?<br />
ФП: Духовно соголување! Соголување до душевните тетоважи<br />
и соголување на ткивото под тетоважата. Отсекогаш ме<br />
фасцинирале длабочината на морето што секој човек го има<br />
во себе и оние навидум најобични луѓе со кои секојдневно<br />
се разминуваме на улица. Работата дополнително „се<br />
усложнува“ кога тој човек, тоа море ќе влезе во некаков однос<br />
со друг, па со трет и сите тие мориња се слеваат, се излеваат,<br />
се повлекуваат, но никогаш не пресушуваат. „Одбројување“,<br />
меѓу другото, е нурнување во водите на една жена.<br />
АЈ: Низ „Одбројување“ го промислувате значењето на смртта<br />
на мајката. Родителите не умираат со својата смрт. Ги носиме<br />
со себе до крајот на животот. А смртта, тој голем феномен,<br />
различни религии и филозофии ја третираат на различен<br />
начин. Вие како?<br />
ФП: Ја испишувам... па ја исчитувам... па одново... и уште сум<br />
многу далеку од тоа дека сум ја надраснала или дека сум се<br />
соочила со неа. Пред извесно време прочитав нешто што би<br />
ја направило смртта колку-толку поподнослива, а се однесува<br />
на тежината на секоја средба што ја остваруваме со луѓето низ<br />
животот – секое видување со луѓето да го полниме со значење<br />
како да е последно затоа што честопати луѓето си одат така,<br />
без најава и знаејќи дека во такви околности сме кажале<br />
нешто убаво, сме дале бакнеж или прегратка, навистина не<br />
бара голем влог од нас, а би направило огромна разлика кога<br />
на таков начин би се збогувале со луѓето што нè напуштиле<br />
одненадеж.<br />
АЈ: Ве цитирам: „Кога умре мама, нашата љубов почна да<br />
добива контури како и секоја легитимна љубовна приказна,<br />
и покрај криенката што ја игравме цели шест месеци, доби<br />
и своја географија од клупи во паркот и прошетки што<br />
завршуваа во мојата соба, каде што приказната стануваше<br />
најинтимна, зад темните и тешки завеси се стемни и<br />
последниот остаток од моето детство и ако претходно само<br />
брзо пораснав, тогаш станав жена“.<br />
- Па, Фросина, навистина, кога станавте жена?<br />
ФП: Не би можела толку лесно, како ликот во мојот роман да<br />
го лоцирам моментот кога станав жена. Од првиот пат кога се<br />
нашминкав и зедов парче облека од мајка ми (се смее), па...<br />
Сите тие лажни проекции и обиди да бидам жена беа увод<br />
во тоа што вистински станав и тоа што сум сега – жена што<br />
(умее да) љуби силно, безрезервно и бескомпромисно. И што<br />
се чувствува фино така како што си е сега.<br />
10
Change language