Portret Magazine No 33

СЕКОЕ ВИДУВАЊЕ СО ЛУЃЕТО
ДА ГО ПОЛНИМЕ СО ЗНАЧЕЊЕ
КАКО ДА Е ПОСЛЕДНО ЗАТОА
ШТО ЧЕСТОПАТИ ЛУЃЕТО СИ
ОДАТ ТАКА, БЕЗ НАЈАВА...
АЈ: Кое е, според Вас, последното табу за машкоста?
ФП: Хм, еве реален пример што често ми се случува, а се
однесува на аналогното поставување на мажите и пивото. Кога
и да седнам со пријател и кога и да нарачаме пиво и кафе или
сок, не потенцирајќи што за кого, келнерот или келнерката
пивото го носи кај мажот (се смее).
АЈ: Првата жена што објавувала еротски раскази е францускокубанската
писателка Анаис Нин. Нејзината врска со Хенри
Милер е филмувана во филмот „Хенри и Џун“. Во дневниците
што ги водела целиот свој живот има еден цитат што многу
ми се допаѓа: „Да се биде непријателски настроен кон
непознатото е знак на голема внатрешна несигурност“. Што
мислите за синдромот на непријателство кон непознатото?
ФП: Тоа е само обид да се маскира стравот од искона
што се јавува кон непознатото и отаде, претпоставувам,
непријателството, како похрабар обид за спротивставување
кон него, што во самата основа е будалест, незрел и, во
најмала рака, апсурден обид. Да негуваш непријателство,
лично мене ми изгледа далеку потешко и поизискувачко
од обидот да ѕирнеш и да се соочиш со непознатото, да се
впуштиш во дијалог со него, да видиш какво е, што сака, што
нејќе, просто, да се обидеш да го спознаеш.
АЈ: Што значи добивањето на наградата Роман на годината за
една млада писателка? Сатисфакција или бреме?
ФП: Искрено и за среќа, сега за сега сатисфакцијата
преовладува во моите чувства. Повеќе е мотивирачка и
верувам дека ќе има позитивен ефект кон она што ќе го
создавам во иднина. А бремето, над границата што означува
одговорност, би можело само да произведе негативни ефекти
во таа насока.
АЈ: Книжевната клима ја следи општествената, но тенка е
границата од опасноста на ставање на писателот во служба
на политиката. Голем број наши писатели се ставија себеси
во служба на времето, пречекорувајќи од естетското во
политикантското. Хамсун, Брехт, Горки и други се примери
на големи писатели кои својот книжевен авторитет го ставиле
во служба, едни на фашизмот, други на комунизмот. Кој е
Вашиот став за писателското кокетирање со политиката?
ФП: Сè додека политичкото произлегува од искрена побуда
на авторот да изрази некоја своја вистина поврзана со
минатите или со актуелните случувања во стварноста што
го опкружува, тогаш е сосем легитимно и разбирливо.
Несфатливо и неоправдано е кога нема ниту искреност,
ниту побуда, ниту, пак, обид за вистина, туку за некоја друга
цел, никако благородна, авторот се служи со политичкото
како инструмент со кој испушта честички што ја загадуваат
11