pobierz - Wydział Nauk Ekonomicznych SGGW w Warszawie

oraz kwiaciarstwo, przetwórstwo skór zwierzęcych, produkcję włókien naturalnych i ichprzetwórstwo (włókiennictwo), produkcję biopaliw (gazowych, ciekłych i stałych),uprawę roślin specjalnych, produkcję barwników naturalnych, turystykę wiejską orazwiele innych.Uogólniając można także stwierdzić, iż agrobiznes ma w większym zakresieprzede wszystkim charakter organizacyjno – techniczny, biznesowy i marketingowyaniżeli gospodarka żywnościowa, która ma przede wszystkim charakter przyrodniczo –biologiczny i produkcyjno – ekonomiczny, a nade wszystko powinna być związanaz bezpieczeństwem żywnościowym społeczeństwa danego kraju, narodu, państwa.Istotne jednakże jest to, iż występująca różnica pomiędzy agrobiznesem a gospodarkążywnościową w niczym nie umniejsza roli i znaczenia działań marketingowych bezktórych ani agrobiznes ani gospodarka żywnościowa jako taka nie może współcześnieistnieć, a tym bardziej być konkurencyjną w układzie regionalnym, krajowym czy teżmiędzynarodowym. Wspólną cechą w systemie agrobiznesu i gospodarki żywnościowejjest rynek konsumencki, potrzeby nabywców, a więc człowiek, jednostka ludzka, grupyspołeczne, rodzina, społeczeństwo, naród jako wspólnota języka i terytorium 5 .Jednocześnie należy stwierdzić, że łańcuch żywnościowy jest centralną osiąorganizującą różne sfery agrobiznesu. Agrobiznes więc jako subsystem gospodarkinarodowej jest rozbudowanym i zróżnicowanym sektorem. Mimo malejącego znaczeniarolnictwa w gospodarce narodowej, agrobiznes ma w dalszym ciągu w każdejgospodarce istotne znaczenie w produkcji, zatrudnieniu i eksporcie 6 .Agrobiznes obejmuje więc zarówno samą produkcję rolniczą, zaopatrzenieprodukcyjne rolnictwa, przetwórstwo żywnościowe, transport, handel hurtowyi detaliczny, dystrybucję oraz infrastrukturę spożycia żywności. Jedną z kluczowychprzesłanek funkcjonowania agrobiznesu jest produkcja i dystrybucja żywności. Drogęi zasady przepływu żywności od rolnika do konsumenta określają ogniwa agrobiznesu,które kształtują łańcuch żywnościowy. Tomczak stwierdza, że „łańcuch żywnościowyzapewnia podaż żywności od bramy farmera do konsumenta, transformując surowcerolnicze w produkty, które mogą być wygodnie kupowane, przygotowanei konsumowane. Łańcuch ten obejmuje firmy skupu i przetwórstwa rolniczego,dystrybucji, usług żywnościowych i handlu detalicznego, a w wyniku ogólnychprzemian i potrzeb gospodarczych ulega ciągłym zmianom i unowocześnieniom 7 .Łańcuch żywnościowy jest więc procesem wytwórczym i usługowym koniecznym douzyskania z surowców żywnościowych finalnych dóbr konsumpcyjnych. Agrobiznesoczywiście jest pojęciem szerszym aniżeli gospodarka żywnościowa. Do łańcucha5 E. Pudełkiewicz, Socjoekonomiczna koncepcja rozwoju agrobiznesu, „Roczniki Naukowe SERiA” 2009, tomXI (zeszyt 2), s. 208.6 F. Tomczak, Od rolnictwa do agrobiznesu. Transformacja gospodarki rolno – żywnościowej StanówZjednoczonych Ameryki Północnej, SGH w Warszawie, Warszawa 2004, s. 74.7 Tamże, s. 82.117