© 2012 | amberTXT / BIS ISBN 978-605-88807-7-1

Scherm-gebaseerde interactie is sinds
het begin verwerkt geweest in de curriculums
van deze programma’s. Pas in
2005 werd door mij het eerste vak gestart
bij Bilgi University waarin verder
werd gegaan dan scherm-gebaseerde
interactie en de nadruk lag op ruimtelijke
en tastbare interfaces vanuit het
perspectief van ontwerp en kunst disciplines.
Dit vak werd later opgevolgd bij
Sabancı University. Eveneens in 2005
startte Elif Ayiter en Selim Balcısoy
een multidisciplinair vak bij Sabancı
University, dat toegankelijk was voor
zowel CS als VAVCD studenten. Hierdoor
kwam de nadruk te liggen op gezamenlijk
werk in ontwerp en bouwkunde
studenten. Koray Tahiroğlu, een
in het buitenland opgeleide muzikant,
startte gelijksoortige vakken aan de
muziek afdeling van Bilgi University
en in 2008 presenteerden de studenten
hun interactieve composities in een
club. Dit was het eerste evenement van
zijn soort.
Alhoewel er meerdere - veelal individuele
- pogingen waren om nieuwe media
educatie te ontwikkelen, eindigde geen
ervan als opzichzelfstaand programma
waarbij uitsluitend op nieuwe media
en kunst praktijk werd gefocust. Ondanks
dat er een aantal uitzonderlijke
nieuwe media werken werden gerealiseerd
door studenten, konden ontwerpen
- tot vrij recentelijk - kunstprogramma’s
niet verder ontwikkelen totdat er
simpelweg ontwerptools werden geüpgradet
naar digitale media. Nieuwe media
werd eveneens niet opgepakt door
de mainstream beweging onder de jongere
generaties. Het is geen toeval dat
vrijwel alle nieuwe media kunstenaars
uit Turkije op wereldniveau hun educatie
in het buitenland hebben voorgezet
en/of afgerond.
In 2005 startte Istanbul Technical University
(İTÜ), de oudste en een van de
meest gerespecteerde technische scholen
van Turkije, een master programma
genaamd Information Technologies in
Design. Gezien het feit dat de academici
gestart waren vanuit een nieuw
perspectief en gebaseerd op de ervaringen
die voorheen waren opgedaan,
had het programma de potentie om een
van de vooraanstaande nieuwe media
programma’s van Turkije te worden.
Helaas kon het programma uiteindelijk
niet overleven door bureaucratische
complicaties.
Vandaag de dag is er een nieuwe generatie
van jonge academici opgestaan
die het roer aan het overnemen zijn.
Veel universiteiten zijn recentelijk bezig
geweest met het vrijmaken van
meer ruimte voor nieuwe media in de
curriculums, en sommige zijn gestart
met “New Media” programma’s vanuit
de communicatie faculteiten. Maar
deze programma’s zijn eigenlijk journalistieke
programma’s, geen ontwerpof
kunst programma’s. Daarom zijn
tot op de dag van vandaag de Visuele
Communicatie Design programma’s of
afdelingen de enige creatieve bronnen
voor nieuwe media kunst en ontwerp in
Turkije. Op dit terrein is het nog steeds
afwachten op toegewijde programma’s.
De eerste poging om een nieuw mediaplatform
op te zetten in Turkije was
een media kunst en theorie magazine
genaamd “h@t” (Hybrid Arrested
Translation), waarvan slechts 1 editie
kon worden uitgegeven in 1998. Fatih
Aydoğdu was de editor en initiator van
het magazine. In haar eerste en enige
editie van “h@t” lag de focus op het “lichaam
in het informatie tijdperk”, met
teksten van o.a. P. Virilio, V. Flusser,
59