© 2012 | amberTXT / BIS ISBN 978-605-88807-7-1

Osman KOÇ
The concurrent development
of web 2.0 and natural user
interfaces (touch or gesture
based) created the sense of being
omnipresent while diminishing
the tactile sensation.
Experience is a multi-sensorial
phenomenon, thus while sharing
commonizes experiences,
the essence of these experiences
are lost in digitization,
which makes the sensation of
being omnipresent artificial.
Human-machine interfaces
are inspired by human-human-interaction,
it would be
naive to think that this effect
is unidirectional. Touch
based interfaces lack tactile
feedback, and camera based
gesture recognition software
does not even deploy any
physical interface. Therefore
as the way of interaction,
dictated by these interfaces,
evolve from being a habit to
an instinct, human-humaninteraction
will be effected.
Thus it may be foreseen that
contact based interaction in
social interaction will diminish.
The ambiguation of the
verb “share” also evolved
from these matters.
The project aims to create the
simulation of “shared” experiences
by dictating the physical
contact of multiple users
as an interface.
“Corporeal Experiences”
/ Cismani Deneyimler”
De huidige ontwikkelingen
van web 2.0 en natuurlijke interfaces
creëren het gevoel van
overal aanwezig te zijn - omnipresentie
- maar het vermindert
de zintuiglijke beleving. Beleving
is een multi-zintuigelijk
fenomeen. Door het delen van
onze belevingen op een digitale
manier, is de essentie van
de beleving verloren gegaan
en creërt het een kunstmatig
gevoel van omnipresentie.
Mens-machine-interfaces zijn
geïnspireerd op mens-mensinteractie;
het zou naïef zijn om
te denken dat dit effect maar 1
richting opgaat. Het ontbreekt
touchscreen interfaces aan
een tastelijke beleving en webcams
hebben niet eens een
fysieke interface. Daarom evolueert
de richting van interactie,
ingegeven door deze interfaces,
van een gewoonte naar
een instinct: het zal invloed
hebben op mens-mens interactie.
Zo kan worden voorzien
dat interactie gebaseerd op
contact in de sociale interactie
zal afnemen. De dubbelzinnigheid
van het werkwoord
“delen” komt ook voort uit deze
problematiek.
Het project is gericht op het
simuleren van "gedeelde" ervaringen
door van het fysieke
contact van meerdere gebruikers
een interface te maken.
Web 2.0 ve doğal kullanıcı arayüzlerindeki
(dokunmatik veya
hareket tabanlı) eşzamanlı gelişmeler,
aynı anda birden fazla yerde
varolma hissiyatı yaratırken,
dokunma hissiyatını azaltmaktadır.
Deneyimler birden çok algıyı
içeren olgulardır, dolayısıyla bu
müşterek deneyimleri paylaşırken,
deneyimin özü sayısallaştırma
sürecinde kaybolmaktadır.
Bu durum da aynı anda birden
fazla yerde varolma hissiyatının
suni olduğunu gösterir.
İnsan-makina arayüzleri, insan-
insan etkileşiminden ilham
alınarak tasarlanmaktadır. Bu
ilhamın sebebiyet verdiği sonuçların
tek yönlü olduğunu düşünmek
naif olur. Dokunmatik arayüzlerin
dokunsal geribesleme
eksikliği bulunurken, kamera
tabanlı hareket tanıyan arayüzler
herhangi fiziksel bir arayüz
barındırmamaktadır. Dolayısıyla,
bu arayüzlerin kullanıcılara
dikte ettiği etkileşim methodları
zamanla alışkanlıktan içgüdüye
dönüşmektedir. Bu da sosyal
etkileşimdeki dokunma hissiyatını
azaltmaktadır. Son on yılda,
“paylaşmak” sözcüğünde oluşan
anlam karmaşasının sebeplerinden
bazıları bunlardır.
Bu projenin amacı, kullanıcıların
birbirlerine dokunmalarını
dikte eden bir arayüz üzerinden
müşterek tecrübelerin simulasyonunu
yaratmaktır.
84