1 Tr - Chioglossa

9X
invernas consecutivos nunha lagoa do interior
de Galicia. Tendo en canta as preferencias de
hábitat coincidentes coas de varias das especies
eiquí tra:adas, ademais das aves acuáticas propriamente
ditas (véxase De Juana, 1986) inclúese
tamén o Sisón (Tetrax tetrax).
ÁREA DE ESTUDIO E MÉTODOS
A lagoa de Cospeito. actualmente Refuxio de Caza.
atópase a carón da vila de Feira do Monte. na comarca
da Terra Cha (Lugo). Esta comarca caracterízase
pola súa práctica ausencia de relevo. o que determina
a existencia de varias pequenas lagoas semipermanentes
e moitas charcas temporais. A lagoa, sometida
a un proceso de drenaxe en 1964 e parcialmente recuperada
na actualidade (unhas 5 ha), está alimentada
polo río Guisande. tributario do Miño. e sofre variacións
de nivel continuas dependendo das precipitacións;
o nivel de desecamento durante o período
estival é moi acusado. A vexetación emerxente está
composta fundamentalmente por xunqueiras de lWleL/S
effil.\L/s e 1. heterophrllL/s, SparganiL/11l spp. e.
aparecendo espallados polo conxunto. numerosos
Salix spp. Os arredores prospectados están constituídos
por pastos. que en determinados momentos do
ano pódense encharcar; estos pastizais son básicamente
ut; izados como prados de sega. Máis información
sobro: a lagoa de Cospeito pódese atopar en Castro
e Cas.o (1990).
Dende setembro ata marzo das tempadas 1987-88,
1988-89 c 1989-90. censáronse as aves acuáticas
dendc ur, punto fixo. o observatorio ornitolóxico
existente na proximidade da lagoa (véxase Bibby et
al.. 1992). Os pastizais foron prospectados en automóbil
ó longo dun percorrido predeterminado (e. 3
km). efectuando paradas para contabilizar as aves.
fundame.llalmente limícolas e sisóns. Os censos
fomn levados a cabo pola tarde e un mínimo de tres
veces ó mes. empregándose prismáticos e telescopio.
A efectos de análise desbotáronse algúns por non reunir
a calidade suficiente debido a perturbacións
humanas (caza. outros observadores). A continuación
calculáronse os seguintes parámetros: (1) abundancia
(media mensual do número de individuos de cada
especie). ,2) riqueza (número de especies detectadas),
(3) diver'idade (H ou función de Shannon-Wiener).
(4) equit..bilidade (HIHmáx), e (4) dominancia (pro-
CHIOGLOSSA. I (1999)
porción da especie que con máis individuos contribúe
á abundancia total; May. 1975). Así mesmo. adscribíronse
as especies a tres categorías tróficas básicas ­
fitófagos. zoófagos e omnívoros- de acordo coas
descricións en Cramp e Simmons (1977.1980.1983).
obténdose a porcentaxe que representou cada unha
delas sobre a suma das medias mensuais de individuos
censados.
RESULTADOS E DISCUSIÓN
Nos Apéndices 1, 2 e 3 aparecen reflectidos
os resultados dos censos levados a cabo e os
valores obtidos para os parámetros e categorías
tróficas establecidos. Foron detectadas 21, 17 e
24 especies nas diferentes tempadas. acadándose
un total neto de 29 especies. Todas, agás dúas
anátidas calificables de accidentais (Tadorna
ferruginea e Aythya collaris), aparecen de xeito
máis ou menos regular na zona de estudio.
Coincidindo con Bárcena et al. (1987), o Sisón
foi a única especie relativamente numerosa que
se presentou soamente no outono, mentres que
Anas querquedula e Philomachus pugnax se
comportaron estrictamente como migradores.
Riqueza e abundancia
Tanto na riqueza como na abundancia, os
máximos valores déronse nos meses de decembro
ou xaneiro, coincidindo coa entrada máis
importante de anátidas e limícolas invernantes,
inda que en marzo se notou un certo incremento,
ou cambio, na composición específica debido ó
inicio do paso prenupcial. A evolución da abundancia
foi moi variable, acadándose as cifras
máximas de xeito paulatino (1987-88 e 1988­
89) ou brusco (1989-90). Sexa ou non debido a
cambios meteorolóxicos repentinos, estes incrementos
coincidiron ca aumento do grao de inundación
debido ás precipitacións (Whyte, 1981;
Amat, 1984), o que podería ter dado lugar á
existencia dunha maior diversidade estructural
dentro da lagoa (Braithwaite e Stewart, 1975). O
feito de que as desviacións típicas dos recontos
fosen máis marcadas canto máis elevados os