1 Tr - Chioglossa

AVES ACUÁTICAS INVERNANTES EN LA LAGOA DE COSPEITO 99
promedios denota, como era de esperar, fluctuacións
numéricas características de medios sometidos
a forte estacionalidade (Margalef, 1974).
Diversidade, equitabilidade e dominancia
A diversidade media foi moi similar entre tempadas
(1,61,1,51 e 1,57, respectivamente) e, en
xeral, foi baixa, posiblemente como consecuencia
dunha limitada capacidade de acollida debido
ó pequeno tamaño actual da lagoa e a unha
diversidade estructural consecuentemente reducida.
Dentro da extreita marxe observada, oscilou
notablemente entre meses, circunstancia
característica de medios fluctuantes. De xeito
parecido á riqueza, os máximos valores acadáronse
durante os meses centrais da invernada. A
equitabilidade, que varía de xeito paralelo á
diversidade, acadou tamén valores medios de
magnitude baixa a moderada (0,505, 0,493 e
0,478), que supoñen un grao de realización da
comunidade moi baixo (Blondel, 1986). Os
valores do índice de dominancia resultaron ser
elevados na maior parte dos meses, descendendo
apreciablemente cara ó período central da
invernada e incrementándose lixeiramente, de
novo, cara á primavera. Estes altos valores de
dominancia ofrecen un panorama moi simplificado;
non obstante, durante os meses centrais
descenderon, o que permite entrever un posible
incremento da complexidade; cara á primavera,
os valores tenderon a subir lixeiramente ó irse
retirando paulatinamente as especies invernantes
para ser substituídas, inda que en pequena medida,
por especies en paso. A dominancia estivo
determinada en todo momento polo Lavanco (A.
platyrhynchos), salvo en momentos illados no
mes máis frío, nos que dominaron as avefrías
(Vanellus vanellus).
Estructura trófica
O predominio dos omnívoros, rexido polo
Lavanco, foi practicamente constante. Non obstante,
nos momentos centrais da invernada a
estructura tráfica diversificouse notoriamente
coa importante incorporación de fitáfagos -
representados por outras anátidas- e zoófagos
-basicamente avefrías e outras limícolas-,
tendendo ó equilibrio entre as tres categorías
consideradas. Os omnívoros representaron un
28,82% (1987-88), 58,59% (1988-89) e 37,5 l %
(1989-90) do número de individuos censados en
decembro-xaneiro, fronte a un 75,41, 74,75 e
68,35%, respectivamente, nos meses restantes
agrupados.
Consideracións conservacionistas
A pesares de non manter cantidades grandes
de aves de xeito regular, a lagoa de Cospeito
amasa un considerable interese polo seu papel
corno refuxio para as poboacións de aves acuáticas
doutros enclaves, da mesma ou diferente
rexión, ó presentarse condicións adversas, contribuíndo
á sua conservación. Por exemplo,
durante as ondas de frío esta pequena lagoa
pode albergar cantidades relativamente importantes
de anátidas e dalgunhas limícoJas. Ademais,
varias destas especies teñen interese cinexético
polo que a conservación e recuperación
da lagoa é importante, sobre todo, de cara a
unha xestión global das actividades cinexéticas
no ámbito comarcal ou mesmo rexional. Por
outra banda, segundo a proposta de Amat el al.,
(1985) acadan importancia nacional en función
das aves acuáticas aquelas localidades que
albergan, nese contexto, o 1% ou máis da poboación
de determinada especie, ponderado
mediante un factor de corrección que ten en
conta o tipo de dispersión xeográfica de dita
especie; este criterio cumpriuse, polas poboacións
de Cerceta (A. crecca), durante o período
de estudio (pero véxase De Souza e Lorenzo,
1991); cumpríronse sobradamente, ademais, os
criterios propostos polos mesmos autores para
considerar a zona de importancia rexional por
ese concepto. Cómpre ademais engadir que, no
marco galego, os pastos da zona constitúen un
importante lugar de concentración outonal para
o Sisón e de invernada para limícolas como a
Avefría e a Píldora Dourada (P. apricaria).
Tendo en conta os resultados expostos e afeito