AWBZ-Kompas - GGZ Nederland

1. Indien het verblijf van de verzekerde in een instelling wordt beëindigd in verband met
verblijf als bedoeld in artikel 2.10 van het Besluit zorgverzekering bestaat nog gedurende
een periode van ten hoogste acht dagen aanspraak op tandheelkundige zorg.
2. Tot negen weken na beëindiging van het verblijf in een instelling bestaat aanspraak op de
levering en het aanbrengen van een nieuwe of overgezette tandheelkundige prothese,
zijnde een plaat-, overkappings-, opbouw- of frameprothese, alsmede van kronen of
bruggen, indien deze tandheelkundige hulp voor het beëindigen van het verblijf was
begonnen. De zorgverzekeraar kan, gehoord de adviserend tandarts, een langere termijn
van ten hoogste tweeënvijftig weken vaststellen.
3. De verzekerde die in verband met een psychiatrische aandoening in een instelling verblijft,
kan zijn aanspraak op tandheelkundige zorg pas tot gelding brengen met ingang van de
dag waarop zijn verblijf een periode van tweeënvijftig weken heeft overschreden. Voor de
berekening van deze periode worden de dagen van onderbreking wegens weekeind- en
vakantieverlof in aanmerking genomen.
4. In afwijking van het derde lid heeft de verzekerde aanspraak op tandheelkundige zorg met
ingang van de dag waarop hij in verband met een psychiatrische aandoening in een
instelling verblijft, indien de aanvang van het verblijf plaatsvindt binnen zesentwintig
weken na beëindiging van zijn verblijf in een instelling en gedurende dat verblijf artikel 15,
aanhef en onderdeel d, van het Besluit op hem van toepassing was.
Artikel 9 van de Regeling zorgaanspraken AWBZ regelt dat er voor “specifieke” tandheelkundige
zorg toestemming van de zorgverzekeraar nodig is.
De tekst van dit artikel is:
“De verzekerde heeft slechts aanspraak op tandheelkundige zorg die nodig is met het oog op een
ernstige aangeboren of verworven tandheelkundige aandoening of een lichamelijke of geestelijke
aandoening, indien het uitvoeringsorgaan vooraf toestemming heeft verleend.”
Kleding, verband houdende met het karakter en de doelstelling van de instelling
Meestal hebben mensen in een instelling hun eigen kleding. Ze zijn zelf verantwoordelijk voor de
aanschaf en het herstel daarvan. Soms is het voor de verzorging noodzakelijk dat de verzekerde
speciale kleding heeft. Voorbeelden hiervan zijn heupbeschermers voor mensen die in een
instelling verblijven en valgevaarlijk zijn [RZA 2002, 131], speciale kleding om zelfverminking
tegen te gaan (krabpak), extra kleding voor mensen met gedragsproblemen(scheuren), of kleding
die gemakkelijk aan- en uit is te trekken (t.b.v. verpleging en verzorging).
Rolstoelen
Artikel 15 Bza omvat ook aanspraak op het individueel gebruik van een rolstoel. De aanspraak is
verder uitgewerkt in artikel 3 van de Regeling zorgaanspraken AWBZ.
De aanspraak bestaat als dat nodig is in verband met een ontbrekende loopfunctie of in verband
met blijvende en langdurige loopfunctiestoornissen.
De rolstoel moet adequaat zijn aangepast aan eventuele specifieke omstandigheden. De
aanpassing van de rolstoel hoort dus ook tot de aanspraak, evenals het noodzakelijke onderhoud
en herstel.
Als het noodzakelijk is, kan er ook een tweede exemplaar in een andere uitvoering worden
verstrekt. Dat kan bijvoorbeeld het geval zijn als er naast een rolstoel voor binnengebruik een
tweede voor gebruik buiten nodig is.
De zorgverzekeraar (zorgkantoor) is ervoor verantwoordelijk dat de aanspraak adequaat wordt
geleverd. Tot de aanspraak behoren alle toebehoren die nodig zijn om de rolstoel adequaat te
kunnen gebruiken [RZA 2006, 46; RZA 2006, 48].
© CVZ 127