Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Het Sentánimeer, • 8"
dat de bewoners van Seisårå ons hier hadden willen vermoorden.
Den volgenden morgen vroeg werd de tocht weder hervat
naar de meer oostelijk gelegen dorpen. Te Kaiwáre zagen
wij aan den oever twee krokodillenschedels liggen, die wij
voor een spiegeltje kochten. Nauwelijks was dit bekend geworden,
of wij werden op het meer achtervolgd door talrijke
bootjes ieder met een dergelijken schedel op den voorsteven.
Het behoeft geen betoog, dat al deze exemplaren thans bewaard
worden te Amsterdam. De bevolking toonde zich
overal vrij welwillend, maar zij waren toch, geloof ik, blij,
wanneer wij weer vertrokken. Dien nacht kampeerden wij
weder op het eilandje Serèbé Sigi.
Op den 18 den April werd de terugtocht ondernomen. Telkens
wanneer wij een dorp naderden, werden wij tegemoet
geroeid door de bewoners en deze deden ons een eindweegs
uitgeleide, maar bleven gewoonlijk op betrekkelijk grooten
afstand van de volgende nederzetting, daar zij in den regel
met deze in vijandschap leven. Zoo waren wij ook weder
het beruchte Seisårå genaderd; de vaartuigjes omringden
onze vloot en een drietal waren in de onmiddellijke nabijheid
ten einde de namen op te geven van bergen, nederzettingen
of riviertjes, die hun door middel van de tolken
werden gevraagd. Uit de vroolijkheid, die er heerschte bij het
noemen der namen, geloof ik, dat ook hier de betrouwbaarheid
zeer te wenschen overliet en zij gaven waarschijnlijk
maar fictieve grappige namen. Daar dit op het laatst begon
te vervelen en hun optreden indringerig begon te worden,
werd hun dit op een wellicht te kordate wijze duidelijk gemaakt.
Het gevolg was, dat zij ons onmiddellijk in hunne