Untitled - Stichting Papua Erfgoed

20 Metu Débi
aardige zure lucht, die doet denken aan de run, die gebruikt
wordt door de leerlooiers. Ik herinner mij bij een tocht, die wij
in het binnenland maakten, dat wij de bewoners van die streek
nergens konden vinden, maar de bekende lucht van het
sagowasschen verried toch hunne aanwezigheid. De sago
wordt tot een soort van brei gekookt, die zeer fileert, waardoor,
het mogelijk is deze met twee stokjes te eten.
In de Geelvinkbaai eet men de sago in koeken, die in de
daarvoor bestemde vormen worden gebakken.
Kinderen heb ik de sago wel rauw zien eten, zij knabbelden,
evenals hier de kinderen op een boterham, eenvoudig
op een stuk van een sagoboom, waaruit de sago nog niet
gewasschen was.
Behalve de klappermelk drinken de Papoea's niets dan
water en dat nog wel zeer spaarzaam. Wanneer de Papoea
uit een beekje drinkt, buigt hij zich daarover halverwege en
gooit met zijn hand het water naar boven, dat hij zeer
handig met zijnen mond opvangt. Alhoewel oogenschijnlijk
zeer gemakkelijk, vereischt deze wijze van drinken zeer veel
vaardigheid.
Kan de Papoea niet rooken, dan houdt hij zich bezig met
pruimen. Hij neemt daarvoor vijf a zes pinangnoten ¹) in
zijnen mond, daarna een weinig van de vrucht der betelpeper
2) , vervolgens snoept hij tijdens het pruimen voortdurend
uit zijn kalkdoos. Dit voorwerp is altijd aanwezig in zijn
soggeriedje of draagtaschje.
De kalkdoos is vervaardigd van de vrucht van de Lager
¹) Aréca catechu.
²) Piper Betle.