Untitled - Stichting Papua Erfgoed

De Geelvinkbaai. 251
Op het strand zagen, wij een zonderling uitgedost meisje
in een lang kleed van boombast met een capuchon over het
hoofd. Het geheel was versierd met roode en gele lintjes.
De heer VAN BALEN vertelde ons, dat zij in rouwgewaad was.
Hij vertelde ook nog als bijzonderheid, dat indien een
Papoesche huisvader verheugd wordt met een tweeling, hij
als bezuinigingsmaatregel een der twee zuigelingen ter dood
brengt. Gelukkig maar, dat deze vermeerdering van familie
tot de zeldzaamheden behoort. Ditzelfde heeft ook plaats,
indien het pas geboren kind van een ander geslacht is, dan
hij zich gewenscht heeft.
De heer VAN BALEN begeleidde ons op onzen tocht, die
eerst stroomopwaarts langs de Magingarói liep, vervolgens
door het bosch, om na een klein uur loopens de bijna geheel
uitgedroogde Papararó te bereiken. Stukken en grootendeels
afgerolde ammonieten werden spoedig gevonden, wij bogen
daarna oostwaarts om naar de sterk stroomende Utuwái en
bereikten ten slotte, diens zijrivier de Mamåpiri, de plaats
van onze bestemming. Ook deze bedding is bijna geheel
uitgedroogd en lijkt in dit jaargetijde op een smal beekje.
Er moest naar een geschikte kampplaats uitgezien worden,
die wij spoedig in een droge bedding vonden. Men moet
echter voorzichtig zijn met het kampeeren in een droge
rivier, daar er 's nachts wel eens een hevige regenbui kan
opkomen, die minder aangename gevolgen- zou hebben.
Wij gingen zoo ver mogelijk de rivier op, die dikwijls versperd
was door groote rotsblokken en kleine watervallen. Wij verzamelden
zeer veel materiaal o. a. zeer groote ammonieten ter
grootte van een Leidsche kaas, die vóorloopig in hoopen aan
den oever werden nedergelegd om later door de Papoea's