Untitled - Stichting Papua Erfgoed

250
De Geelvinkbaai.
zelf gaan halen te Jende op het eiland Ron. Gelukkig heeft
hij van een vermogend Nederlander een kleine motorboot
gekregen, zoodat hem dit werk zeer veel lichter is gemaakt.
Hij schijnt deze boot zeer goed te besturen, trouwens aan
handigheid ontbreekt het hem niet, daar hij zijn eigen huis
heeft gebouwd. Dit ligt boven op een heuvel en heeft een
mooi uitzicht over de baai van Wendèsi, waarin tal van kleine
eilandjes liggen. Mevrouw VAN BALEN was zoo vriendelijk
ons haar geheele huis te laten zien, verder de school en de
kamers, waar de kleine leergierige Papoeas in gehuisvest
waren. Alles zag er eenvoudig en zindelijk uit.
Uit inlichtingen vernam Professor, dat er in een rivier, de
Mamåpiri, ammonïeten waren gevonden; het besluit was dan
ook spoedig genomen, daarheen te zullen gaan. De gewone
onbeschrijfelijke wanorde heerschte er na dit besluit aan boord,
daar een ieder druk bezig was met het in orde brengen
van de mede te nemen bagage. Daar wij thans eenige
ondervinding hadden, liep alles vlug van stapel en waren
wij spoedig aan wal. Onze Tobádiers zouden tevens op
dezen tocht als proef worden medegenomen. Er heerschte
groote vreugde onder hen, toen zij het nieuws vernamen,
maar deze werd wel bekoeld, toen hun ook voorwerpen werden
gegeven om te dragen. Toch moet ik zeggen, dat zij dit
welgemoed en zonder morren deden; alleen een groote vierkante
blikken bus met alcohol, die ook zeer onhandig was
om te dragen, trachtten zij steeds aan elkaar op te dringen
en het einde was meestal, dat een van ons er bij moest
komen om een ongelukkige aan te wijzen, die het betrekkelijke
genot zou genieten om met dit voorwerp op zijn rug
langs de moeilijke paden voort te sukkelen.