Untitled - Stichting Papua Erfgoed

180
De Tawárin en de Moaif.
Toen dit werk verricht was, werd de Nederlandsche vlag,
die steeds vroolijk aan een lange paal voor het huis van
den controleur had gewapperd, ingehaald. Wij vertrokken
daarna allen naar de Zeemeeuw; zooals ik reeds vroeger
zeide, genoot ik de groote eer om door UNAI naar boord
geroeid te worden.
De Zeemeeuw lag in de buitenbaai, daar er in de binnenbaai
geen veilige ankerplaats was; van uit Metu Débi was
zij niet te zien. Zoodra wij om kaap Pi waren gekomen,
wachtte ons daar een verrassend schouwspel. De Zeerneeuw,
helderwit geschilderd, lag daar statig voor anker, met de
geheele Tobádische vloot om haar heen. Alle vaartuigen,
die maar zee konden bouwen, waren voor den dag gehaald.
Mannen, vrouwen, kinderen, grijsaards, jeugdige en bejaarde
Papoea's waren opgehoopt in de vaartuigen om een laatst
vaarwel toe te roepen aan de veertien stamverwanten, die