Untitled - Stichting Papua Erfgoed

134
Orúm.
der Papoea's geschiedde alles vlot en wel; alleen gebeurde
er iets met de rorege van DUMAS, tot groote vreugde en
hilariteit van de bewoners van de baai van Orúm. MAR-
RINGGl, de jongen van DUMAS, wilde iets in orde brengen
in de mast, en klom daartoe fluks naar boven, maar hij
hield geen rekening met de wetten van de zwaartekracht,
zoodat het bootje „kapseisde", zooals v. D. SANDE zeide,
Gelukkig kon de geheele bemanning zwemmen en was
de boot nog niet volgeladen, alleen dreven er eenige vogelhuiden
eenzaam op de golven rond. Zij werden zoo spoedig
mogelijk door ons opgevischt en later op Metu Débï weder
netjes in orde gebracht.
Wij volgden thans steeds oostwaarts de kust en tijdens
den tocht werden de namen van bergen, kapen en rivieren
door Professor genoteerd, die ingelicht werd door de Tobádie'rs,
die in deze streken vrij veel komen. Zij waren verheugd,
dat zij spoedig thuis zouden zijn om een einde te
maken aan het: „sesore machaai". De zon klom langzamerhand
en begon flink te branden, wat invloed had op de
roeilust van de Papoea's. De moed kwam er weer een beetje
in, toen Kaap Tuátja in zicht kwam, waarop zij weer met
den ouden veerkrachtigen slag doorroeiden en een schilpad
trachtten te vangen, die op zee gesignaleerd was. Helaas mocht
het hun niet gelukken deze te bemachtigen. Voor dat doel
gebruiken zij een lange lans met een ijzeren punt van een
weerhaak voorzien. Hunne neerslachtige stemming maakte
plaats voor een uitbundige vroolijkheid, die zich openbaarde
in een spelletje om zoo dicht mogelijk langs de uit zee
opstekende rotsblokken te varen. Groot gejuich, indien de
opspattende zee ons nat maakte. Zij bootsten het roeien