Untitled - Stichting Papua Erfgoed

286 Ternate.
een zeer oude, schrale man met een wit baardje, die zich
aldus voorstelde: „Saja ALI WALLACE".
Ook onze jagers RASSÏP en MARINGI ontmoetten wij weder
en wij beloofden hun een bezoek te zullen brengen.
Des nachts, ongeveer twaalf uur op den 25sten Augustus,
ondernamen wij een voorgenomen tocht haar de piek van
Ternate. Als proviand zouden wij voor het gemak brood
medenemen en ik had onzen kok ASSANG gezegd, dat hij
vijf extra brooden moest koopen, maar hij had ook met het
oog op dezen tocht eenige brooden van de vorige dagen bewaard
en mij hiervan op typisch Maleische manier, om mij
niet te willen tegenspreken, niets gezegd. Eenige families,
die van onzen tocht gehoord hadden en ons een dienst wilden
bewijzen, zonden ons ook brooden, zoodat er dan ook ten
slotte zeventien brooden aanwezig waren. Een groot gedeelte
van deze vriendschapsbewijzen moest aan den voet
van den berg blijven. Wij werden op onzen tocht vergezeld
door een Europeesch sergeant met name VAN SEETERS en
twee inlandsche fuseliers, voorzien van groote fakkels, om ons
bij te lichten op het eerste gedeelte van den tocht. Overdag
zou deze tocht te vermoeiend zijn wegens de groote hitte,
terwijl wij nu tegen een uur of negen den top hoopten te
bereiken. De weg liep eerst over zacht glooiend terrein en
was zeer goed begaanbaar, maar allengs werd deze steiler
en steiler. Over groote gedeelten liep men in een soort van
goot. Door den regen van den vorigen dag was de weg zeer
glad en hoorde men af en toe een persoon met een doffen
slag uitglijden en vallen; een gedeelte was zoo steil, dat men
zich aan het langs den weg staande gras naar boven moet
trekken. Om eenigszins op adem te komen, wordt er halt