Untitled - Stichting Papua Erfgoed

98 De Tamirivier.
het schot verdween hij. Dit herhaalde zich nog eenige malen,
totdat ik bij een goed gericht schot een groote splinter hout
van het monster zag afvliegen; ik begreep toen, dat de
gewaande krokodil een boomstam was, waarschijnlijk afkomstig
van de Tamirivier.
Dien dag was ik natuurlijk het mikpunt van allerlei plagerijen.
De weg langs het strand was op het laatst dermate versperd,
dat wij het laatste gedeelte al klauterende over de
boomstammen moesten afleggen.
Aan de monding vonden wij DUMAS, die per boot vooruit
was gegaan en ons kamp had opgeslagen onder een Pandanusbosch.
Het aan land brengen der goederen had met zeer veel
moeite plaats gehad wegens de hevige branding. Verder
deelde DUMAS ons mede, dat wegens den hoogen waterstand
de stroom te snel was en wij met de zwakke hulp van de
slechte koelies hier niet tegenop zouden komen. Tot overmaat
van ramp hadden meerdere koelies te lijden van de
malaria en bovendien waren er geen booten genoeg. Er werd
langen tijd beraadslaagd met het resultaat, dat DUMAS weder
naar de Humboldtbaai zou terugkeeren, terwijl wij een tocht
zouden maken naar de op Duitsch grondgebied gelegen landstreek
Oinåke. Het is toevallig, dat wij ook hier Duitschland
in het oosten tot buur hebben. Terwijl wij des middags lagen
uit te rusten van den vermoeienden tocht, kwam MANSINAM
mij wekken en vertelde mij op opgewonden toon, dat er een
„boeaja" (krokodil) op den anderen oever lag. Onmiddellijk
maakte ik de anderen wakker, na eerst gekeken te hebben,
of het niet weer een boomstam was. Ditmaal was het een
werkelijke krokodil; er werd een salvo op hem afgegeven,