Untitled - Stichting Papua Erfgoed

260 De Geelvinkbaai.
Wij bleven tevergeefs wachten en dachten met angst, hoe
wij den nacht in dit drassige terrein zouden moeten doorbrengen.
Toen het laat begon te worden, besloten wij toch
hier te overnachten en voorloopig eenige tenten op te slaan,
voor het geval onze vrienden van het meer niet mochten komen.
Terwijl wij druk bezig waren met het opslaan der tenten,
kwam plotseling het bericht, dat de booten van het meer
waren aangekomen. Bij nader onderzoek was er slechts één
vrij groote boot, die ons allen en de bagage niet kon bevatten,
zoodat er besloten werd, dat VAN NOUHUYS, DE
BEAUFORT, DUMAS en ik achter zouden blijven en de heer
VAN OOSTERZEE met de overige leden der expeditie en
een gedeelte der koelies en oppassers naar de nederzetting
in het meer zouden gaan. Wij waren druk bezig met het in
orde brengen van de tenten en met het braden van een
kroonduif, toen het donker begon te worden, wat in de tropen
vrij plotseling geschiedt.
Maar met het invallen van de duisternis kwam er tegelijk
een heirleger van muskieten opzetten, waarvan wij het bestaan
over dag niet hadden kunnen vermoeden. Het werd
zoo erg, dat de klamboes gespannen werden en ieder, die
geen werkzaamheden buiten de tent had, trok zich terug in
zijn bed. Het eten werd door een van de jongens bediend,
maar deze maakte "de wonderlijkste bewegingen en grimassen,
tengevolge van de steken der muskieten. Onze borden werden
voorzichtig onder de gordijnen doorgeschoven om toch maar
vooral geene muskieten tegelijk mede binnen te krijgen.
Deze ellendige dieren weten altijd door een kleine opening
binnen te komen of wei zij kruipen onder het gordijn door,
wanneer het niet goed onder het bed is ingestopt. De koelies