Untitled - Stichting Papua Erfgoed

282 Ternate.
Wij gaven hun niet veel tijd om zich hierover te verwonderen,
want zij werden onmiddellijk aan het werk gesteld om
al de bagage, die uit de Zeemeeuw werd geladen, naar ons
huis in het Fort te dragen. Het loopen op de geplaveide
straten en het dragen der kisten aan een stok beviel hun
maar matig en meestal moest er een van ons mede om hen
te vergezellen, ten einde het wegloopen te verhinderen.
De passar was ook al spoedig door hen verkend en indien
er een was weggeloopen, dan was hij daar steeds te vinden. Aan
boord en op onze tochten hadden zij zich steeds met rijst
moeten vergenoegen, maar hier vonden zij groote manden
met hun lievelingsgerecht, de sago. Ook de door hen begeerde
visschen waren hier te koop; er waren toch een aantal visschen,
waarvan zij verklaarden dat zij „oerèp" waren ofwel verboden,
maar waarom dat zoo was en welke visschen daartoe behoorden,
hebben wij niet goed kannen uitmaken.
Den 22sten Augustus kwam de lang verwachte boot van
de Pakketvaart, de van Riemsdijk, binnen; deze bracht het
bericht, dat ons verzoek, dat de Zeemeeuw ons naar Soerabaya
zou brengen, was toegestaan. Dit bespaarde ons
veel overpakken van bagage, daar alles in Soerabaya direct
in de Wilhelmina van de Maatschappij Nederland, die ons
naar Holland zoude brengen, kon overgeladen worden. De
overtollige levensmiddelen, ruilartikelen en thans overbodige
voorwerpen besloten wij door middel van de in Indië gebruikelijke
„vendutie" van de hand te doen.
Het huis, dat wij in het Fort betrokken, was zeer ruim,
het bevatte twee groote slaapkamers, een groote voorgalerij
met de nergens ontbrekende wipstoelen en verder een kleine
achtergalerij, waar wij aten. Achter de woning waren eenige