Untitled - Stichting Papua Erfgoed

De Geelvinkbaai. 215
vertrekken, terwijl wij een tocht naar het binnenland zouden
maken naar een kolenvindplaats in de nabijheid van
het dorp Horna. Wij stoomden eerst naar Andái, gelegen
aan een riviertje van denzelfden naam. Wij begonnen
onmiddellijk met het eerste zoölogische materiaal van Nieuw
Guinea te verzamelen. De oogst, die zeer. groot was, werd
nog vermeerderd door eenige flesschen materiaal op alcohol,
ons welwillend aangeboden door eenige inlanders. Vroeger
was hier een Europeesche zendeling gevestigd, de heer
W. L. JENS, maar thans is de geestelijke zorg voor de
bewoners opgedragen aan eenen inlander. De bevolking
herinnerde zich nog het bezoek van de twee onderzoekingsreizigers
D'ALBERTIS en BECCARI. Na afscheid genomen
te hebben van deze vriendelijke menschen werd
er koers gezet naar het zuidelijk gelegen Sarí. Wij waren
er reeds . den volgenden morgen vroeg en zagen eene nederzetting
bestaande uit een zestal huizen op palen in zee gebouwd.
Bij vloed staat het water een halve meter onder
de huizen, terwijl men bij laag water te voet van het eene
huis naar het andere kan komen. De zee bevordert hier de
zindelijkheid; of dit de reden is van het bouwen van huizen
op palen, geloof ik niet, want in het binnenland bouwt men
ook aldus en daar is van eb en vloed natuurlijk geen sprake.
Tusschen de huizen stond een soort van scheepstimmerwerf,
waar eenige vaartuigjes in aanbouw waren. De Papoea's
kwamen reeds vroeg met hunne bootjes langs zij van het
schip om blijk te geven van hunne goede gezindheid.
Een Ternataansche jager met name UMäR, die bekoord
was door eene Papoesche schoone van Sarí, leefde daar te
midden van hen. Hij beweerde bekend te zijn met de ko-