Untitled - Stichting Papua Erfgoed

242 De Geelvinkbaai.
van het verkwikkende water. De heer VAN WEEL vertelde
ons, dat hij de vorige dagen eene opening had gevonden in
het rhizophorenbosch en dat hij ons in het bosch was
tegemoet gekomen, zoodat de laatste tocht door de vuile
modder door een misverstand overbodig was geweest. Lang
werd hier echter niet over geredeneerd, wij roeiden zoo
spoedig mogelijk naar boord. Daar begon een duchtige
reiniging, maar het duurde nog wel eenige dagen, voor dat
de laatste sporen van de algeheele vervuiling verdwenen
waren. Thans wachtte v. D. SANDE een drukke werkzaam-
heid; de meeste koelies kregen in meer of mindere mate
een aanval van malaria, terwijl onze door de boschmijten
verwonde beenen dagelijks verbonden moesten worden. Van
een grooten tocht was in de eerste dagen geen sprake; een
gedeelte der expeditieleden kon voorloopig geen schoenen dra-
gen, terwijl de koelies ook niet bruikbaar waren. Den eersten
tijd was elk druk bezig met het sorteeren van het verzamelde.
Den 2den Maart verlieten wij Sarí en stoomden door de
straat Amberpön met bestemming naar het eiland Mioswar.
Professor bracht een bezoek aan het eiland ter onderzoek
van het gesteente; de bevolking van de zich daar bevindende
nederzetting vluchtte op het gezicht der twee stoomschepen,
zoodat er geen aanraking met hen werd verkregen.
Tegen den middag kwamen wij ten anker voor Jende op
het eiland Rön gelegen. Aan het strand stonden twee nette
huizen, een was dat van den. zendeling; het andere een kerkje.
De huizen der inboorlingen zijn op palen in zee gebouwd.
V. D. SANDE en ik brachten een bezoek aan eenen daar
wonenden handelaar, die ons allervriendelijkst ontving en ons
onthaalde op heerlijk koele klappers.