13e openbaar verslag - 22 februari 2008 - CMS Derks Star Busmann

20300560/MVZ/cp
geen redelijke voorstellen. Het was mijn advocaat en mij duidelijk dat Heineken er vanaf
wilde, het evenement de nek wilde omdraaien. Na een week of twee weken na de beslaglegging
had ik een telefoongesprek met Vertregt waarin deze mij meedeelde dat er bezuinigd moest
worden op de sponsorbudgetten en dat mr. Jansen tegen hem had gezegd dat Heineken
eenvoudig van het contract met Van Hoorn Company af zou komen. Later werd ik nog
geconfronteerd met boze schuldeisers die mij vertelde(n) dat Jansen had gezegd dat ik nog wel
ergens geld had liggen. Het werd een nare zaak.” (p. 9/10)
Uit deze verklaring alsmede uit de als productie 97 overgelegde verklaring van mr.
J.A. Schaap d.d. 7 januari 2008 blijkt dat curanda er alles aan heeft gedaan ook na de
beslaglegging nog te komen tot een oplossing. Tijdens het overleg met Heineken is
gebleken dat onmogelijke eisen werden gesteld die ook geen recht deden aan de tussen
partijen gemaakte afspraken. Bovendien werden ongefundeerde verwijten gemaakt ten
aanzien van de heer Van Hoorn, kennelijk ingegeven door het feit dat hij in januari
2003 op Costa Rica was getrouwd. Ten slotte blijkt uit deze verklaring omtrent de
daadwerkelijke reden: Heineken wilde in verband met de bezuiniging op de
sponsorbudgetten af van de Sponsorovereenkomst en meende kennelijk in de
afzegging van de artiesten een stok te hebben gevonden om de hond te slaan. Een
dergelijke handelwijze is te kwalificeren als toerekenbare tekortkoming danwel
onrechtmatig jegens curanda.
In haar verklaring onderschrijft mr. Schaap de hiervoor genoemde verklaring van
getuige Van Hoorn. Mr. Schaap heeft (op pagina 3-4) onder meer het navolgende
gesteld:
“(…) Heineken wees echter mediation en bemiddeling telkens van de hand. Heineken ging ook
niet in op voorstellen van onze kant, zij stelde slechts eisen waarvan zij wist dat deze niet voor
Van Hoorn Company acceptabel waren.
Op 4 april 2003 heeft er naar aanleiding van het gelegde beslag bij Van Hoorn Company een
bespreking plaatsgevonden bij mr. Moons op kantoor. Ik ben daar samen met Frank van
Hoorn van Van Hoorn Company naartoe gegaan. Ik kan de bespreking niet meer woordelijk
herinneren, maar de sfeer van de bespreking staat mij nog goed bij. Die sfeer was zeer
onvriendelijk en zelfs vijandig. Frank van Hoorn werd zeer badinerend tegemoet getreden en
Heineken weigerde te geloven in wat hij ook zei. Heineken wilde niet geloven dat de twee
hoofdacts hadden afgezegd en ook niet dat het beslag geen doel had getroffen omdat er een
negatief banksaldo was. Er was een allesbehalve constructieve houding van Heineken, er was
geen bereidheid om te luisteren naar de argumenten van Van Hoorn Company waarom uitstel
van het evenement naar september de beste oplossing was voor alle partijen. Mijn indruk was
dat wij voor niets naar de bespreking waren gekomen. Heineken wilde helemaal geen beste
oplossing voor alle partijen, zij wilde van het contract, het evenement en Van Hoorn Company
af en zag daarvoor nu de mogelijkheid. Het was een frustrerende bespreking, alles dat van de
zijde van Van Hoorn Company werd gezegd ketste af op een muur van onwil en ongeloof.
Heineken opperde slechts dat het beslag kon worden opgeheven bij het stellen van ‘voldoende’
zekerheid en aan uitstel in september werden zodanige voorwaarden gesteld dat dit uitstel
voor Van Hoorn Company onmogelijk was. De term ‘voldoende zekerheid’ heb ik opgevat als
een bedrag dat de vordering zou dekken. Dit lijkt mij voor de hand liggen. Heineken heeft ook
niet aangegeven wat daar dan anders onder verstaan zou moeten worden. Ik stelde duidelijk
dat er geen ‘voldoende’ zekerheid kon worden gesteld omdat er geen geld was en de bank als
gevolg van het beslag niet meer wilde meewerken.
Er zat geen enkel schot in de bespreking. Toen mr. Jansen na mijn herhaling dat er geen geld
was, insinueerde dat Van Hoorn wellicht geld in Costa Rica had (waarbij hij zinspeelde op de
36