NTvO JUN 2006 ED_2 - Nederlands Tijdschrift voor Orthopaedie

loed uit de knie op te vangen. Er was een significantverschil in het gemiddelde bloedverlies tussen de 2 operatietechnieken(P≤95%=0,007). Voor de computernavigatiegroepwas dit 570 ml, voor de conventionelegroep 879 ml, een verschil van 309 ml ten nadele van deconventionele techniek.Het postoperatief bloed uit de geopereerde knie wordtin Leuven opgevangen door een Redon-drain. Ook hierwas er een significant verschil wat betreft postoperatiefbloedverlies (P≤95%=0,044). Het gemiddelde postoperatievebloedverlies met behulp van het computernavigatiesysteemwas 157 ml tegenover 285 ml met de conventioneletechniek; een verschil van 128 ml ten nadelevan de conventionele techniek.Het totale bloedverlies werd berekend uit de som vanhet peroperatieve en postoperatieve bloedverlies. InMaastricht was het totale bloedverlies in de genavigeerdegroep 839 ml en in de conventionele groep 935 ml(P≤95%=0,614). In Leuven was deze 315 ml in de genavigeerdegroep en 415 ml (P≤95%=0,075) in de conventionelegroep. In beide ziekenhuizen was het totalebloedverlies ongeveer 100 ml meer bij de conventioneletechniek dan bij de computernavigatietechniek.Overige complicaties:Wat betreft het optreden van infecties, diepe veneuzetrombose (DVT), longembolie, peroperatieve complicatiesen manipulaties onder narcose was er geen significantverschil tussen beide technieken.Er was bij de genavigeerde groep 1 supracondylaire femurfractuurontstaan. Alhoewel de lokalisatie van defractuur en de lokalisatie van de ‘tracker’ niet overeenkwamen,beschouwen we dit als een stressfractuur aangeziende patiënt geen trauma heeft doorgemaakt.Peroperatief opgetreden complicaties in de genavigeerdegroep waren een ‘transcient ischaemic attack’ (TIA),een tibiafissuur en een barst in een femurcondyl. In deconventionele groep waren dat 2 bandletsels, een neurapraxievan de nervus peroneus, een patellapees beschadigingen twee tibiafissuren.DISCUSSIEMet deze studie hebben wij de voor - en nadelen vaneen computergestuurde techniek en de conventioneletechniek beschreven. Recente studies toonden aan datdoor gebruik te maken van de navigatietechniek, de positioneringvan de prothesecomponenten preciezer isdan met de conventionele techniek. 1,4,6-10Het doel van een TKP is de patiënt te bevrijden van pijnen ervoor te zorgen dat hij de patiënt mobieler wordt,waardoor de levenskwaliteit verbeterd voor een zo langmogelijke periode.12 Eerdere onderzoeken toondenaan dat 80% tot 95% van de patiënten met een TKP,geplaatst op de conventionele manier, een survival heeftvan meer dan 10 jaar. 3,8 Op dit moment is het nog tevroeg om de langetermijnresultaten van de computergenavigeerdeTKP vast te kunnen stellen. Niettemin lijkthet toch de techniek van de toekomst, met name door demeer correcte manier van uitlijning van tibia en femur.De nieuwe techniek bleek zeer gebruiksvriendelijk envergde voor beide chirurgen (MvS en JB) een korteleercurve. Als de anatomische oriëntatiepunten eenmaalgelokaliseerd zijn, krijgt de chirurg feedback van hetsysteem, zodat hij zijn verrichtingen kan controleren eneen preëxistente deformaties met grote precisie kan corrigeren.Met name in geval van extra-articulaire deformiteiten,eerdere kniechirurgie, revisies en in hetbijzonder minimaal-invasieve operatietechnieken, kancomputernavigatie een belangrijke rol spelen.Onze studie heeft duidelijk aangetoond dat er, buiteneen stressfractuur, geen extra complicaties optreden diegerelateerd zijn aan het gebruik van de computergestuurdetechniek. Tussen beide groepen was er geen significantverschil betreft optreden van DVT, longembolieën,infecties, peroperatieve complicaties en hetuitvoeren van manipulaties onder narcose. Wel ontstonder een stressfractuur die resulteerde in een supracondylairefemurfractuur bij een patiënt die een TKP had gekregenmet behulp van het navigatiesysteem.De langere operatieduur voor de navigatiegroep inclusiefleercurve is te verklaren doordat de individuele kniegedigitaliseerd moet worden.De computergestuurde groep had minder bloedverliesdan de conventionele groep. We denken dat dit deels tewijten is doordat bij de navigatietechniek een zorgvuldigermet de weke omgesprongen wordt en doordat demergholte niet geopende hoedt te worden, zoals dit hetgeval is bij het intramedullair uitlijnen van de zaagblokken.Ondanks een variabele invoer van de anatomische oriëntatiepuntenis door algoritmische berekeningen van hetnavigatiesysteem de nauwkeurigheid zeer hoog. 1,11Een ander belangrijk punt is de kosten-batenanalyse.Een computernavigatiesysteem is duur in aanschafevenals de langere operatieduur. Tussen de beide techniekenis er echter geen verschil in opnameduur.Vooralsnog dient de naar verwachting langere survivalvan de TKP te prevaleren boven deze bezwaren. 11Geconcludeerd kan worden dat de computergestuurdetechniek uit zijn kinderschoenen is gegroeid. Dezetechniek verschaft een hogere mate van accuraatheidaangaande de correcte plaatsing van een TKP, zonderdat er extra risico’s op complicaties mee verbonden zijn.Vol.13juni’06NEDERLANDS TIJDSCHRIFT VOOR ORTHOPAEDIE ■ 89