NTvO JUN 2006 ED_2 - Nederlands Tijdschrift voor Orthopaedie

The primary outcome measures were radiological andmanually tested mechanical laxity. Secondary outcomemeasures were number of complications, re-operationsand symptoms, range of motion, and functional (ankle)scores (Karlsson and SF-36 score). The latest follow-upwas nine months for each patient.ResultsThirty-nine patients were operated (19 male, 16 rightankles, median age: 27 years). Mechanical stabilityshowed no clinically relevant improvement whereaspractically all secondary outcome measures showed asubstantial and statistically significant improvement.There was one operation related complication withoutfunctional consequences and three patients underwent asecondary procedure. One was considered as a treatmentfailure, requiring an open anatomic ligament reconstruction.The second patient sustained a severe supinationtrauma during a too early start of intensive training,also requiring an open anatomic reconstruction. Thethird patient suffered from posterior ankle pain, whichwas successfully treated by means of a posterior anklearthroscopy.ConclusionArthroscopic thermal capsular shrinkage of the ankle is asafe procedure, leading to resolution of symptoms in themajority of patients with chronic ankle instability.J.S. de Vries, R. Krips, L. Blankevoort, C.N. van DijkAfdeling Orthopaedie, AMC, AmsterdamVol.13juni’06Ostitis fibrosa cystica: een ongewone oorzaak van een fractuur van het distale femurIntroductieEen 40-jarige Turkse man kwam op de SEH, met acuutontstane pijn in zijn linker bovenbeen. Deze pijn isontstaan nadat hij is opgestaan uit een stoel.Materialen en methodenBij lichamelijk onderzoek geeft de patiënt veel pijn aanter hoogte van zijn linker dijbeen. In de rechter kaak iseen grote, pijnlijke tumor palpabel. Tevens is een tumorpalpabel ter plaatse van rechter proximale tibia.Röntgenfoto’s laten meerdere osteolytische botlaesieszien en een pathologische fractuur van het distale femur.Bedrust wordt voorgeschreven en het linker been wordtgeïmmobiliseerd in een bovenbeengips. Vervolgenswordt er een biopt genomen van de tumor t.p.v. deproximale tibia rechts.ResultatenLaboratoriumwaarden tonen een hyperparathyreoïdieaan en het biopt van de tibia past bij de diagnose ostitisfibrosa cystica, ook wel bekend als ‘bruine tumor’.Een parathyroïdectomie wordt verricht en de histopathologietoont adenomen van drie bijschildklieren aan.Postoperatief krijgt de patiënt intraveneus calcium en1,25(OH)2 vitamine D toegediend. Drie maanden nade parathyroïdectomie is er röntgenologisch sprake vanconsolidatie van de fractuur en kan de patiënt het beenweer volledig belasten.Conclusie’Bruine tumoren’, inclusief kaaktumoren, genezen vaakspontaan na een parathyroïdectomie. Patiënten met eenpathologische fractuur moeten een parathyroïdectomieondergaan. Hoewel een pathologische fractuurbehandeld kan worden d.m.v. curettage, spongiosaplastieken profylactische stabilisatie werd onze patiënt daarentegen,met goed resultaat, conservatief behandeld.L. Verlaan, B.C.H. van der Wal, G.H.R. de Maat, G.H.Walenkamp, A. van Ooy Afdeling orthopedie, AcademischMedisch Centrum, MaastrichtL. Nollen-López Afdeling pathologie, Academisch MedischCentrum, MaastrichtKnielaxiteit in flexie en extensie in de gezonde oudere knieInleiding en vraagstellingDe stabiliteit van het kniegewricht is een belangrijkefactor om een goed functioneel resultaat te bereiken naeen totale knie prothese (TKP). Echter, het is nog nietduidelijk wat de optimale stabiliteit na een TKP zoumoeten zijn. Het doel van deze studie is het vaststellenvan de laxiteit van een gezonde knie zonder artrose inextensie en flexie in proefpersonen met eenzelfdeleeftijd als patiënten die een TKP krijgen.MethodeTweeëntwintig gezonde proefpersonen (12 mannen, 10vrouwen) in de leeftijd 50-75, zonder (een verledenmet) knieklachten namen deel aan de studie. Bij elkeproefpersoon werd een gerandomiseerd geselecteerdeknie in extensie onderworpen aan een stresstest met hetTelos instrument (15 Nm). Voor de stresstest in 70graden flexie werd een zelfgebouwd stressapparaatgebruikt. Op röntgenfoto’s werd mediale en laterale knielaxiteit bepaald en vergeleken met de neutrale situatie.NEDERLANDS TIJDSCHRIFT VOOR ORTHOPAEDIE ■ 129