NTvO JUN 2006 ED_2 - Nederlands Tijdschrift voor Orthopaedie

Vol.13juni’06Figuur 2A. Schematische weergave van de 4 compartimentenin een dwarse doorsnede van het rechter onderbeen.A. Extensorenloge. B. Peroneus-spierloge. C. Diepe flexorenloge.D. Oppervlakkige flexorenloge. Het extravasaatbevond zich in loge D. Overgenomen in spiegelbeeld, mettoestemming van de uitgever, uit Van der Werken (Red.).Letsels van het steun en bewegingsapparaat. Maarssen:Elsevier Gezondheidszorg, 2000. T= tibia, F=fibula.Figuur 2B. T2-gewogen MRI-beeld van het linkeronderbeen van de patiënt toont duidelijk de vochtcollectiein het posteriore compartiment.pedis was palpabel. Met een negatief Grampreparaat van eenpunctaat van de knie kon een septische artritis worden uitgesloten.Echo-onderzoek sloot opnieuw een trombosebeen uit,maar toonde uitgebreid subcutaan oedeem in het geheleonderbeen. Laboratoriumonderzoek toonde verhoogde infectieparameters(leukocyten 8.5, CRP 108, BSE 53). Bloedkwekenwaren negatief. Onder verdenking van infectie in de wekedelen, c.q. een geïnfecteerd hematoom werd een klinische behandelingingesteld met bedrust en intraveneuze toediening vancefuroxim, het breedspectrumantibioticum cefalosporine.Twee dagen later was er sprake van klinische verbetering, al liethet laboratorium een toename van CRP en BSE zien, tot respectievelijk115 en 69; het leukocytengetal was 7.0. Ter objectiveringvan de zwelling in het onderbeen vond MRI-onderzoekplaats (Figuur 1). Dorsolateraal in de kuit, tussen musculussoleus en gastrocnemius, werd een afwijking gezien over eenlengte van 19 cm, maximaal 3,8 cm bij 7,7 cm in doorsnede.Het beeld paste bij vocht, en leek een verbinding met de posterolateralezijde van het gewricht te hebben. Aangezien erklinisch geen aanwijzingen waren voor een compartimentsyndroom,werd een expectatief beleid gevoerd en werd het antibioticumgecontinueerd.In het verdere beloop nam de kuitomvang niet toe, en werd dedorso- en plantairflexie in het enkelgewricht beter uitvoerbaar.De pijn was afgenomen en er was geen sprake meer van koorts.Het CRP daalde tot 35 en de BSE tot 60. Patiënt kon met fysiotherapieworden gemobiliseerd, en het antibioticum werdoraal gecontinueerd.Verdere poliklinische controles toonden afname van kuitom-vang en dalende infectieparameters tot binnen normaalwaarden.Het bovenbeen knie liet nog een quadricepsatrofie zien. De knievertoonde geen hydrops meer, bij een normaal bewegingstraject.Patiënt kon inmiddels zonder beperking of hulpmiddelenmobiliseren.DISCUSSIEArtroscopie van de knie is een frequent uitgevoerdeingreep met relatief weinig complicaties. Zo zou de incidentievan complicaties na artroscopie van de knie liggentussen 0.8% en 8.2%. 1 Menig arts denkt bij een postoperatievepatiënt met een sterk gespannen, rode, warmekuit direct aan een diep veneuze trombose (DVT). Decombinatie van koorts, verhoogde infectieparameters ende echo-uitslag deed ons allereerst denken aan een wekedeleninfectie,c.q. een geïnfecteerd hematoom nadat deecho een DVT reeds had uitgesloten.Naast DVT bestaat de differentiële diagnose van eenpostoperatieve gezwollen kuit uit een geruptureerdepopliteale (Bakerse) cyste, infectie, hematoom, spoelvloeistof-extravasatie,en compartimentsyndroom. 2-5Bovendien is gebleken dat onjuist geïndiceerde DVTbehandeling(antistolling) zelfs kan ontaarden in eencompartimentsyndroom. 6NEDERLANDS TIJDSCHRIFT VOOR ORTHOPAEDIE ■ 125