FI-2020-004-IPAD

REISVERHAAL \\\ KUFSTEINERLAND
De zomer komt eraan, de bergen lonken. Maar de
benen zijn na een lange winter nog niet wat ze
zouden moeten zijn. Dus als je zegt ‘Hoogtemeters,
ja graag, maar alsjeblieft niet te veel en te steil’,
dan heb ik een goede tip voor je: het Kufsteinerland in het
Oostenrijkse Tirol. We zijn er afgelopen zomer met een paar
man heengereden voor een lang weekend lekker trappen en
ik was na afloop aangenaam verrast door de veelzijdigheid
van dit gebied. Genoeg steile bergweggetjes om de bovenbenen
te tergen, maar ook voldoende fraaie tochten om
even lekker op warm te draaien en de conditie weer op peil
te brengen.
De eerste kilometers
zijn vlak, we volgen
de rivier Inn. Fijn, zo
kunnen onze benen
even warmdraaien
TAMME KEIZER
Het is al laat als we aankomen in ons hotel in de buurt van
Kufstein, de stad die deze streek z’n naam gegeven heeft. Het
enige wat we nog doen, is ervoor zorgen dat onze spullen
klaarstaan voor morgen, zodat we de volgende dag lekker
vroeg op pad kunnen. Wat gespannen ga ik naar bed; ik heb
dit seizoen door een verbouwing en drukte op het werk
extreem weinig kilometers gereden en ik zie daarom wel een
beetje op tegen de ruim 100 kilometer die ik volgens mijn gps
morgen rond de Wilder Kaiser moet gaan rijden. Ik weet het,
100 kilometer is niet veel. Het is dan ook niet de afstand die ik
vrees, maar de bergen. Mijn ervaring leert me, dat die vooral
op een eerste buitenlandse fietsdag flink lastig kunnen zijn.
De volgende ochtend begint in ieder geval goed. Het zonnetje
prikt vanachter een bergrug voorzichtig tussen de laaghangende
wolken door, wat een magnifiek telefoonplaatje oplevert
waarmee ik de thuisblijvers jaloers kan maken. Na een
stevig en gezond ontbijt – dat is toch altijd een dikke plus van
speciale racefietshotels als het onze – zijn we er alle vier
klaar voor: Arjan, Vincent en ik. En natuurlijk onze lensman
Jarno. Die overigens zelf niet op de racefiets meerijdt, maar
op een e-bike. Ik weet het, dat is vloeken in de kerk. Maar als
je dik 15 kilo uitrusting op je rug mee moet torsen wel zo praktisch.
We rijden de Wilder Kaiser rond met de wijzers van de klok
mee. De eerste vijf minuten is het even zoeken naar de route –
de gps wil ons in het centrum van Kufstein laten starten, maar
ons hotel staat een flink eind buiten de stad – maar na een
verkeerde afslag komen we uiteindelijk toch op de route
terecht en is het verder een kwestie van pijltjes en piepjes
volgen. De eerste kilometers zijn vlak, we volgen de rivier Inn.
Fijn, zo kunnen onze benen even warmdraaien. Echter, als we
bij het plaatsje Ebbs het rivierdal verlaten en de hoogte ingaan,
blijken die benen nog lang niet warm genoeg. Althans,
de mijne. Voor ik het in de gaten heb, staat mijn ketting helemaal
links. Best steil, 15 procent. Misschien had ik thuis toch
die 11-23 cassette even moeten wisselen. Maar die cassette
blijkt toch wel oké, want na een kwartier stijgen en hijgen over
een smalle bosweg, vlakt de route en dus ook mijn hartslag
weer af. Relaxed rollen we licht op-en-neergaand over een
hoogtelijn op de flanken van de Zahmen Kaiser, de Tamme
Keizer, het kleinere broertje van de Wilder Kaiser. Mooi, dit is
Tirol volgens het boekje. Grazige Alpenweiden, donkere bossen
en een heerlijke slingerweg.
Links: De afdaling
naar het
dal van de
Ache.
CALORIEBOM
Al slingerend dalen we af naar de Walchsee. Het is op deze
mooie dag druk op het water. Een waterskiër trekt dikke
sprays over het spiegelgladde oppervlak, aan de randen proberen
vissers een smakelijk avondmaal binnen te hengelen.
Ook wij stoppen even. En alhoewel ik de reputatie heb dat ik
in iéder bergmeer dat ik tegenkom even een baantje trek, sla
ik mijn beurt nu toch even over. We zijn nog maar net onderweg
en de dag is nog lang. Als we weer verder rollen, valt op
hoe rustig het op de weg is, ondanks dat het weekend is. Kilometers
lang komen we geen auto tegen. Wel een flink aantal
114 fiets.nl » APRIL 2020