FI-2020-004-IPAD

ONBEKENDE COL \\\
SERRA DA ARRÁBIDA
WOLFFLOW
380 m
25,0 %
15,0 %
7,5 %
0 %
-7,5%
-15,0%
-25,0%
0 km | 5 km | 10 km | 13 km
PORTUGAL IS EEN PRACHTIG EN GEVARIEERD FIETSLAND.
MAAR ER ZIJN MEER SCHADUWKANTEN DAN DE JAARLIJKSE
BOSBRANDEN, ZO ONDERVOND RICHARD VAN AMEIJDEN BIJ
DE SERRA DA ARRÁBIDA (380 METER).
TEKST & FOTO: RICHARD VAN AMEIJDEN
Wandelend langs de
kust van Algarve
druppelt januari
2019 een bericht
binnen: de wolf heeft zich definitief gevestigd
in Nederland. Zonder verblijfsvergunning
of pardon heeft de wolvin
vaste domicilie op de Veluwe gevonden.
Throwback zomer 2011: met mijn vrouw
Marlies reed ik naar Valencia, waar zij
op onze tweede kleindochter zou passen.
Ik reed door om achttien BIG-beklimmingen
op het Portugese vasteland
te doen. Dat idee kwam last minute, te
laat om nog een fietsmaatje te vinden.
Als lone wolf on BIG-mission doorkruiste
ik Spanje naar de Monte Fóia. De
bergrug zie ik nu, acht jaar later wandelend
langs de zuidkust, aan de horizon
liggen.
Juli 2011 reed ik na de Monte Fóia richting
havenstad Setúbal. Vroeg in de
ochtend fiets ik de volgende ochtend
noordwestelijk om natuurpark Serra
da Arrábida (501 meter) heen naar
Azeitão en Aldeia de Irmãos (105
meter). Tussen kurkeiken rijd ik richting
kustgebergte over een verlaten N379-1:
13 kilometer en maximaal 15 procent
voeren naar de bescheiden top (380
meter). Maar het klimmetje is een aanrader:
prachtig uitzicht op de kustlijn
richting Setúbal en over de oceaan met
schiereiland Tróia, trillend in een door
zonlicht reflecterende zeespiegel. Voorbij
de afslag omlaag naar het strand
van Portinho staan op de bergwand en
langs de weg koepelvormige bouwwerkjes.
Ze horen bij de Convento da
Arrábida, een middeleeuws Franciscaner
klooster hoger op de bergrug; een
nieuwer deel met museum ligt iets
beneden mij.
De meditatieve ochtendstilte wordt verbroken
als een tegemoetkomende auto
vaart mindert. Een man maakt armgebaren
naar boven, maar ik begrijp hem
niet. Nietsvermoedend fiets ik richting
de Miradoura do Norto, waar de adem
in mijn keel stokt: bij een vuilniszak
richt een enorme, smoezelige hond
ineens verstoord zijn blik op mij.
Adrenaline spuit mijn aderen in als ik in
een flits besef wat de automobilist bedoelde:
ik sta oog in oog met een wolf!
Gefocust op het Iberische roofdier verlaat
ik met een wijde boog behoedzaam
de parkeerplaats. Vervolgens
demarreer ik voluit, als de opzwepende
trojkakoetsier uit Drs. P’s Dodenrit, richting
zendstation de bevrijdende afdaling
naar Setúbal tegemoet.
Wees gewaarschuwd: nu een stelletje
wolven op beeld is vastgelegd in Gelderland,
liggen hongerige roedels in het
verschiet. Vanaf nu fiets ik alleen nog
met een wolfpack de Veluwse wouden
in. Want once in a lifetime volstaat!
60 fiets.nl » APRIL 2020