FI-2020-004-IPAD

Geheel boven, links: Je
rijdt de hele dag in groepen.
Hierboven: Ook het aanreiken
van de bidons
gaat professioneel!
Geheel boven, midden:
Andries Bosma, een
goede vriend van auteur
Herman Nekkers.
Rechtsboven: Tip: rouleer
mee, maar houd het
kort!
WEGGOOIZONE
Alleen de bevoorrading al is een evenement op zich. Langs
de weg is een weggooizone gecreëerd waar de renners al
rijdend hun bidon kunnen wegwerpen. Direct daarna staan er
zeker tien mensen in een rij opgesteld om een nieuwe bidon
aan te reiken. De keuze is uit sportdrank of water. Of allebei.
De plekken zijn zo uitgekozen dat ze net in een klim zitten.
Hier is over nagedacht. Voedsel wordt er niet uitgedeeld. De
ritten zijn dermate kort dat je met drie reepjes wel klaar bent.
Die steek je gewoon in je zak. Met een gemiddelde van 31,7
kilometer per uur word ik uiteindelijk 305e. In de middenmoot,
maar wat heb ik ervan genoten.
De zondagetappe start om 11.15 uur. Met 99 kilometer is deze
korter dan de dag ervoor. Dit geeft de deelnemers de mogelijkheid
weer op tijd huiswaarts te keren. Ook weer mooi gepland.
Ondanks de bewolking voelt de temperatuur als een
warme deken. Helaas ben ik vergeten de goede benen van
gisteren mee te nemen. Het is de hele dag worstelen geblazen
en het loopt van geen kant. Ik nestel me zoveel mogelijk in
groepen om toch vooruit te komen. Tja, all part of the game.
BONUSKLIM
Maar ik blijf genieten van dit volksfeest. Hele dorpen lopen uit
om de renners aan te moedigen. Mensen met ratels, fluitjes,
en vuvuzela’s. Kinderen die vragen om een high five. De
omgeving is adembenemend. Met de hoogste toppen tot 900
meter lijkt het wel wat op de Ardennen. Maar de beklimmingen
zijn langer en bovendien voorzien van een goed wegdek.
Tegen het eind van de rit maak ik me zorgen: de bonusklim is
nog niet geweest. En ja hoor, in het dorpje Aasen ligt een
muur van jewelste. Ik trek en sleur me naar boven. Het hele
dorp staat hier te wachten. Heavy metal schalt uit de luidsprekers
terwijl mijn Garmin 21 procent aanwijst. De enthousiaste
aanmoedigingen brengen me naar de top. Heerlijk,
nu alleen nog afdalen naar de finish, waar een overdaad
aan broodjes en andere lekkernijen wacht om de uitgeputte
renners weer tot leven te wekken.
Riderman zit er weer op. Het afgelopen weekend ademde het
dorp de ultieme wielersfeer. Nog nagenietend van dit geweldige
evenement ga ik naar huis. Eén ding is zeker: volgend
jaar weer!
De tijdrit van vrijdag 18 september
De langste etappe van zaterdag 19 september
58 fiets.nl » APRIL 2020