FI-2020-004-IPAD

Achtergrond | Het Epstein-Barrvirus
BOVEN (EN LINKS­
BOVEN): Esteban
Chaves onderstreept
zijn comeback na zijn
ziekte met een ritzege
in de Giro van 2019.
LINKERPAGINA:
Nadat het Epstein-
Barrvirus bij hem werd
vastgesteld, boekte
Mark Cavendish nog
slechts één zege.
In februari 2019 maakte Chaves
zijn rentree in de Ronde van Valencia.
In de buurt van de overwinning
kwam hij niet, maar als helper droeg
hij zijn steentje bij aan de zeges van
Matteo Trentin en Adam Yates.
Chaves moest, zoals zijn ploegleider
Laurenzo Lapage het destijds verwoordde,
weer helemaal op nul
beginnen. Na die zware tijd kwam
Chaves weer in de buurt van zijn
oude niveau in de koers die hem een
jaar eerder gevloerd had: vanuit de
vroege vlucht won hij in de Giro de
bergrit naar San Martino di Castrozza.
Voor wie later in zijn sportcarrière
het Epstein-Barrvirus
oploopt is er wel degelijk een ontsnappingsroute.
Het probleem is dat
niet iedereen die vindt. “Nadat ik in
2014 enorm had afgezien in de E3
Harelbeke, besloot ik na dat seizoen
met wielrennen te stoppen”, zegt
Thor Hushovd. “Een paar maanden
later stuurde mijn team BMC, dat
zich in dat hele proces altijd heel
behulpzaam heeft opgesteld, me
naar Amerika om mij verder te laten
onderzoeken. Ik ontmoette daar een
dokter die het hele plaatje met een
frisse blik bekeek, en die realiseerde
zich dat al mijn symptomen overeenkwamen
met die van een EBV-infectie.”
Maar het was te laat: Hushovd had
de handdoek al geworpen.
Intxausti verkaste in 2019 na drie
zorgelijke jaren naar Euskadi-Murias.
Bij de bescheiden Baskische formatie
vond hij zijn draai als mentor voor
de jongere renners, maar hij had nog
steeds moeite om wedstrijden uit te
rijden. In sommige koersen, zoals de
Volta ao Alentejo, kon hij wél een
bijdrage leveren. “Ik werkte goed
samen met mijn ploegmaten en met
Enrique Sanz wonnen we drie ritten.
Op de laatste dag haalde ik zelfs een
Intxausti : ‘Ik zeg niet dat het een
regelrechte depressie was, maar ik was
neerslachtig, lusteloos en wanhopig. Ik was
volledig klaar met de situatie, de fiets, de sleur’
ontsnapping terug. Het voelde
fantastisch.”
Ook al is de schade die EBV aan
sommige wielercarrières heeft toegebracht
onherstelbaar, er is ook een
positieve kant. “Ik ken mijzelf nu
veel beter”, zegt Intxausti. “Doordat
ik zo naar de klote ben geweest, realiseer
ik me nu veel beter hoe goed ik
het heb. Ik klaag niet meer wanneer
ik moet trainen en het regent. Ik
waardeer nu dingen die me eerst
niet eens opvielen. Ik weet veel beter
wat ik kan, en hoeveel ik van fietsen
houd, van de wielersport.” What
doesn’t kill you makes you stronger,
zelfs in het geval van een vijand van
binnen. “En voor iedereen die hetzelfde
meemaakt als ik: ik kan alleen
maar adviseren om te ontspannen,
om geduld te hebben”, vervolgt hij.
“Alles gaat voorbij, alles geneest, de
tijd werkt in dit geval in je voordeel.”
Hoe het ook zij, begin dit jaar
kondigde Intxausti – 33 jaar oud –
op een persconferentie zijn wielerpensioen
aan, met natuurlijk een
verwijzing naar Epstein-Barr. “Na
lange tijd met de ziekte te hebben
geworsteld, na tijden van herstel
en van terugval, zag ik afgelopen
seizoen als een laatste kans. Nu kijk
ik vooruit. Vol optimisme.”
Foto’s: Getty, BettiniPhoto, Kristof Ramon
APRIL 2020 « FIETS | PROCYCLING 87