FI-2020-004-IPAD

Steun van
naasten
Om het Epstein-Barrvirus
het hoofd te bieden, heeft
het lichaam zorg en rust
nodig zodat het zich kan herstellen,
maar vergeet ook de geest niet. Beñat
Intxausti benadrukt hoe belangrijk de
steun van zijn teams en de aanwezigheid
van zijn vriendin voor hem waren.
“Mijn vriendin moet ik het meest bedanken”,
zegt hij. “Zij is er in die periode
altijd voor me geweest, heeft me drie
jaar lang 24 uur per dag in de gaten
gehouden.”
Het geval van Esteban Chaves is exemplarisch.
De ziekte van Pfeiffer was voor
de renner uit Bogotá het dieptepunt
van een lange periode vol tegenslag.
“Misschien waren het de blessures,
misschien was het de prestatiedruk,
misschien het verlies van mensen om
me heen of een combinatie van die zaken
die ertoe leidde dat ik het wielrennen op
een gegeven moment haatte”, zegt hij in
de documentaire Behind the Smile die
Scott Sports in september 2019 uitbracht.
De Colombiaan besloot om
in zijn vaderland te herstellen, bij zijn
familie en vrienden. “Ik had de bodem
van de put bereikt. Nu ben ik dankbaar
dat ik weer zeven uur kan fietsen en
ervan kan genieten. Zonder mijn familie
was dat niet mogelijk geweest.”
Eén foto vertelt het hele verhaal. Hij is
gemaakt tijdens de Giro van 2019 en
toont Chaves die de media te woord
staat terwijl zijn ouders opgaan in een
innige, emotionele omhelzing. De foto is
niet genomen in San Martino di Castrozza
waar Chaves een etappe won, maar twee
dagen eerder in Anterselva, waar hij
tweede werd achter de Fransman Nans
Peters. Dát is het moment dat Chaves
en zijn ouders zich realiseren dat hij zijn
ziekte achter zich heeft gelaten – en
daarmee de persoonlijke crisis die
ermee gepaard ging.
rechte depressie was, maar ik was
neerslachtig, lusteloos en wanhopig.
Ik was volledig klaar met de situatie,
de fiets, de sleur. Heel af en toe wilde
ik er even tussenuit en ging ik een
weekend weg, maar ook dan voelde
ik me ellendig. Ik was te moe om
buiten de deur te zijn en te verveeld
om binnen te blijven. Het ergste was
dat ik niet wist wat ik moest doen
om me beter te voelen. Ik had mijn
lichaam niet in de hand, en mijn
leven ook niet.
“Het is zwaar om de sport vanaf
de zijlijn te volgen. Ook al steunt je
team je en is er begrip, wat zeker het
geval was, toch voelt het niet goed
om betaald te worden terwijl je niet
kunt koersen of zelfs maar trainen.
Daarom vroeg ik mijn trainers om te
mogen koersen, omdat ik me onderdeel
van de groep wilde voelen.”
In 2017 vroeg Intxausti om twee
koersen te mogen rijden waarvoor
Sky te weinig renners had. In de eerste,
de Clásica San Sebastián, hield
hij het slechts honderd kilometer vol.
In oktober startte hij in de Tour of
Guangxi. In de eerste etappe, een
vlakke rit rond Beihai, werd hij uit
het peloton gelost en kwam hij als
laatste over de streep, ruim zeven
minuten na de winnaar. In de tweede
etappe moest hij opgeven. “Elke
keer als ik een nummer opspeldde,
zei mijn hart me dat ik de koers op
een of andere manier kon uitrijden
– maar mijn hoofd en de realiteit
zeiden iets anders.”
In 2018 was het Spaanse kampioenschap
één van de vier koersen
waarin hij zijn opwachting maakte.
Zijn deelname aan de wegwedstrijd
was vooral symbolisch, maar in de
individuele tijdrit had hij een doel:
het punt halverwege halen vóór zijn
ploegmaat Jonathan Castroviejo. Zo
kon hij die tenminste nog even op
sleeptouw nemen.
In het najaar van 2018 nam
Esteban Chaves contact op
met Intxausti om te vragen naar zijn
ervaringen met EBV. De Colombiaan
had het virus ergens tijdens de Giro
van dat jaar opgelopen. De Corsa
Rosa was voor Chaves dramatisch
verlopen, op de Etna wist hij na een
één-tweetje met ploegmaat Simon
Yates nog te winnen, maar daarna
maakte hij een vrije val in het algemeen
klassement. De laatste etappe
in Rome bleek uiteindelijk zijn
laatste koers van het seizoen te zijn.
Aan de vooravond van de Vuelta,
aanvankelijk een groot doel, bracht
zijn team Mitchelton-Scott naar
buiten dat Chaves ziek was.
86 PROCYCLING | FIETS » APRIL 2020