Villa d'Arte 4 -2021

muziekrecensies door rené seghers
Keyna Wilkins | Jazz Reverie
Keyna Wilkins speelt kristalzuivere pianojazz
van de meest toegankelijke soort. Lichtvoetig,
sprankelend en langzaam tegelijk.
Een vleugje minimal music zorgt ervoor
dat het allemaal nog beter in het oor glijdt.
Nummers als ‘Chasing Clouds’, ‘Rolling In’
of ‘Nostalgia’ zijn van een tijdloze gewichtsloosheid.
Deze muziek past evengoed op
eerste en laatste reis van de Titanic als in
Wigmore Hall 2022. Jazz Reverie is prachtig,
in zichzelf zwelgend muzikaal behang.
Label: Blujazz
Mandy Barnett | Every Star Above
Ook Mandy Barnett zwelgt genoegzaam in
het easy listening-genre. In dit geval een
kruising tussen neuzeljazz, broadway en Barbra
Streisand/Liza Minnelli-melodiek. Fantastisch
geproduceerd. Schitterend vormgegeven. De
hoes vat de muzikale sfeer in één beeld treffend
samen: vet Amerikaans, brillcream saxofoons,
jankende, verdubbelde violen. En dat alles met
songtitels die je bijna zouden doen geloven dat
Mandy een zware tijd in haar convertible achter
de rug heeft: ‘The End Of A Love Affair’, ‘You’ve
Changed’, ‘You Don’t Know What Love Is’. Ook
dit is schitterende cruiseschipmuziek.
Label: Melody Place LLC
Emily d’Angelo | Enargeia
Who’s afraid of modern classic? Emily d’Angelo
in ieder geval niet. Sinds Barbara Hannigan
zich op conceptueel dirigeren stortte, heb ik
zoiets fascinerends in concept en uitvoering
niet meer gehoord. Een compositie als Hildur
Gudnadóttirs ‘Fólk Fær Andlit’ is van magische
schoonheid. In een modern arrangement
blijkt Hildegard von Bingen een middeleeuwse
muziekzieneres te zijn geweest. Missy
Mazzoli is tegenwoordig een grote naam en
haar eclectische stijl is fascinerend. Grote
namen uit het muzikale verleden verbleken bij
de energie van deze toekomstmuziek.
Label: Deutsche Grammophon
Freddie De Tommaso | Addio sogno di gloria
In beroemde Italiaanse liederen als ‘Lolita’, ‘Core
‘ngato’ en ‘Ideale’ combineert de Brits-Italiaanse
tenor Freddie De Tommaso het geluid van de
jaren vijftig met dat van de toekomst. Het is een
vocale versmelting van Mario Lanza’s baritonale
bronst, Mario Del Monaco’s krachtpatserij en
Luciano Pavarotti’s glamour. De arrangementen
lijken ontsnapt uit Disneyproducties of musicals
als The Sound of Music. Het zoetzilte arrangement
van ‘Cara Mia’ (een Jay & The Americans
hit uit 1965) is zelfs van Mantovani himself.
Aldus dist De Tommaso het Italiaanse liedgenre
op als een heerlijke muzikale suikerspin, omlijst
met tiramisu en spumante.
Label: Decca
Lise Davidsen | Beethoven - Wagner - Verdi
De Noorse Lise Davidsen is de jongste sensatie
op onherbergzaam dramatisch Duitstalig
sopraangebied. Op dit Decca-recital is goed te
horen waarom. Davidsen combineert lyrische
klankschoonheid en differentiatievermogen
met trompetachtige dramatische topnoten
in stukken als Beethovens ‘Ah! Perfido’ of
‘Abscheulicher’ uit Fidelio. Ook in Verdi komt
ze goed uit de voeten, al is Italiaanse opera
buiten Turandot zelden de natuurlijke habitat
van Scandinavische sopranen geweest. Echt
groots is ze in Wagners Wesendoncklieder, die
innig, indringend en bijzonder gedifferentieerd
worden vertolkt.
Label: Decca
Matteo Myderwyk | Notes Of Longing
Het talent van eigen bodem is Matteo
Myderwyk, bekend van Lowlands, Oerol
en Amsterdam Dance Events. Hij beweegt
zich in Notes Of Longing tussen free-jazz,
neoklassiek en elektronica en componeert
en speelt eigen muziek. Improvisatie speelt
een belangrijke rol. De muziek is een mix van
acht solo-pianotracks en vijf stukken met
verschillende keyboard- en/of synth-sounds.
Ook hier sterke minimal music (Michiel Borstlap)
invloeden en een kristalzuiver geluid,
met af en toe wat doordreunende keyboardbassen.
Einaudi en Borstlap hebben er een
concurrent bij!
Label: Warner Classics
211